جان برن مرداخ، نویسنده نشریه فایننشال تایمز، در یادداشتی که به‌تازگی در این نشریه منتشر کرده می‌گوید اتهاماتی که نژادپرستی را عامل رأی‌دهی به دونالد ترامپ می‌دانند، با چرخش به راست در میان رأی‌دهندگان سیاه و لاتین‌تبار و همچنین با داده‌های فراوانی که کاهش مداوم تعصبات نژادی در میان آمریکایی‌ها از هر جناح سیاسی را نشان می‌دهد، در تضاد است.
در عوض، برخی داده‌ها نشان می‌دهند که دموکرات‌ها حمایت افراد میانه‌رو را از دست داده‌اند، در حالی که موقعیتشان در میان ترقی‌خواهان ثابت بوده است، امری که حاکی از گرایش به چپِ شدید دموکرات‌ها در مسائل اجتماعی در طول دهه گذشته است.
به نوشته مرداخ، این تغییر آنها را از رأی‌دهنده میانه دور کرده است، موضوعی که نه تنها در خوداظهاری‌های ایدئولوژیک رأی‌دهندگان دموکرات بلکه در دیدگاه‌های آنها نسبت به موضوعاتی مانند مهاجرت و اینکه آیا اقلیت‌ها برای موفقیت نیاز به کمک بیشتری دارند، مشاهده می‌شود.
مرداخ همچنین می‌نویسد که این تغییرات از سال ۲۰۱۶ آغاز شده‌اند و این نشان می‌دهد که انتخاب ترامپ چپ را رادیکال کرده، نه راست را.
نویسنده فایننشال تایمز همچنین مخالف آن است که این تغییرات دموکرات‌ها به چپ را ناشی از ماهیت سیاست ترقی‌خواهانه بدانیم، زیرا به گفته او، پیشرفت چند دهه‌ای آمریکا در جهت تحمل و برابری نژادی و جنسی، تغییری تدریجی بوده است که توسط ترقی‌خواهان آغاز شده و به سرعت از سوی میانه‌روها و راست دنبال شده است.
در مقابل، تغییرات دهه گذشته ناگهانی بوده و اکثریت جمعیت آمریکا را پشت سر گذاشته است. این تغییرات بیشتر به عنوان تغییراتی در لحن یا راه‌حل‌های پیشنهادی برای رفع نابرابری‌ها توصیف می‌شوند، جایی که، به نظر مرداخ، اختلاف نظر بی‌تعصب امکان‌پذیر است.
مرداخ معتقد است بسیاری از این تغییرات را فعالان و کارکنان مؤسسه‌های غیرانتفاعی مرتبط با حزب دموکرات شکل داده‌اند. او به تحقیقی الکساندر فرنس و تیموتی لاپیرا، دو پژوهشگر علوم سیاسی در ۲۰۲۱ در اندیشکده Data for Progress انجام دادند ارجاع می‌دهد که بنا بر آن، «نخبگان سیاسی» یا اینفلوئنسرهای فرهنگی دیدگاه‌هایی دارند که در مسائل فرهنگی، اغلب به مراتب چپ‌تر از رأی‌دهنده متوسط – و حتی رأی‌دهنده دموکرات متوسط – هستند.
مرداخ معتقد است این امر می‌تواند به شرایطی منجر شود که سیاست‌ها و لحن سیاسی دموکرات‌ها، همان گروه‌هایی را که هدف قرار داده‌اند، بیگانه کند. به این ترتیب، در حالی که ۷۳ درصد از دموکرات‌های ترقی‌خواه سفیدپوست طرفدار کاهش اندازه و دامنه نیروهای پلیس هستند، تنها ۳۷ درصد از آمریکایی‌های سیاه با این نظر موافقند.
همچنین در حالی‌که بیش از هشتاد درصد ترقی‌خواهان سفیدپوست معتقدند مهاجرت قانونی به ایالات متحده باید تسهیل شود، کمی بیش از سی درصد سیاهان و لاتین‌تبارها با آنان همنظرند.
همچنین، مطالعه جدید آماندا سحر دورسو و مارسل رومن از دانشگاه‌های جورج‌تاون و هاروارد نشان می‌دهد که استفاده از اصطلاح به لحاظ جنسیتی خنثای (gender neutral) «لاتینکس» که برخی ترقی‌خواهان از آن استفاده می‌کنند (Latinx به جای کلمه مذکر Latino و کلمه مونث Latina) نه‌تنها در میان بسیاری از آمریکایی‌های لاتین‌تبار نامحبوب بوده بلکه ممکن است برخی از آنها را به سمت ترامپ سوق داده باشد.
این تغییرات، همراه با افزایش شکاف تحصیلی، تصویر حزب دموکرات را در ذهن رأی‌دهندگان تغییر داده‌اند. داده‌های نظرسنجی نشان می‌دهد که در هر انتخاباتی از سال ۱۹۴۸ تا ۲۰۱۲، رأی‌دهندگان آمریکایی حزب دموکرات را به عنوان حزبی می‌دیدند که از طبقه کارگر و فقرا حمایت می‌کند. در سال ۲۰۱۶، این تصویر تغییر کرد و اکنون بیشتر به عنوان حزب حمایت از اقلیت‌ها شناخته می‌شود.
این تحول باعث شده از اهمیت همبستگی طبقاتی و اقتصادی کاسته و مسائل فرهنگی و اجتماعی را برجسته شوند، جایی که حزب جمهوری‌خواه موقعیت محکم‌تری دارد.
به گفته مرداخ، این امر به بازسازی همبستگی‌های نژادی در انتخابات اخیر منجر شد، به نحوی‌که محافظه‌کاران لاتین‌تبار و سیاه بیشتر بر اساس ارزش‌های اجتماعی خود رأی دادند تا اولویت‌های اقتصادی‌شان.
مرداخ در جمع‌بندی این تحلیل آماری می‌گوید چه ترقی‌خواهان بپذیرند چه نه، شواهد همه به یک نکته اشاره دارند: رأی‌دهندگان میانه‌روی آمریکا دموکرات‌ها را ترک نکرده‌اند؛ این دموکرات‌ها بودند که آنها را از خود دور کردند.