برگرفته از تریبون زمانه *  


اتفاقات چند روز اخیر اعتراضات کارگری به ویژه در گروه ملی فولاد و نیشکر هفت‌تپه، جنبش کارگری را وارد فاز جدیدی از اعتصابات و اعتراضات کرده است و نمایندگان کارگری را به سمت طرح راهکاری عمومی برای پیگیری مطالبات خود، از طریق شوراهای مستقل کارگری سوق داده تا به قصد نظارت و اعمال قدرت بر نحوه‌ی مدیریت شرکت‌ها، چشم‌انداز جدیدی را برای مقاومت امروز جنبش کارگری تصویر کرده باشند.
بر همین راستا، با یکی از فعالین کارگری در گروه ملی فولاد اهواز، پیرامون دور جدید تجمعات اعتراضی‌شان گفتگوی کوتاهی ترتیب داده‌ایم.

گفت‌وگوی اختصاصی گام با یکی از نمایندگان کارگرانِ گروه ملی فولاد

گام: اینکه شرکت فولاد را به بانک ملی واگذار کردند به چه صورتی انجام شده؟ آیا دولت به عنوان مسئول اصلی در تامین معیشت شهروندان جامعه، اطلاع رسانی شفاف کرده است؟ نظر کارگران فولاد و نمایندگان در این راستا چیست؟

نماینده کارگران فولاد: شرکت با رأی مرجع قضایی بابت بدهی گروه سرمایه گذاری آریا به بانک ملی واگذار شد. درحالیکه بعد از این واگذاری گروه ملی حتی برای یک ماه متوالی تولید نداشت. یعنی اینکه در طی این مدت نه بانک به پول خود رسید و نه کارگر معیشت خود را تأمین دید. بنظر ما کارگران دولت میتوانست همچون سی و چندسال گذشته این شرکت را در تملک و در مدار تولید داشته باشد و از محل فروش تولیدات متنوع و بعضا انحصاری آن بدهی بانکی را هم تسویه نماید.

گام: چندماه حقوق معوقه دارید؟ تا به حال پاسخ مسئولان، مدیران و کارفرما در قبال این بی حقوقی تحمیلی چه بوده؟ شما تا به حال چه اقداماتی در این زمینه برای رسیدن به حق تان انجام دادید؟

نماینده کارگران:  درحال حاضر ۴ ماه حقوق دریافت نکردیم. چندین مرحله بطور جمعی به مدیریت مراجعه کردیم، اما مدیران شرکت مدام وعده این هفته و هفته‌ی بعد را می‍‌‌‌‌دهند.

گام: به نظر شما چه راهکاری برای نظارت کارگران بر اقدامات مدیران و کارفرما مناسب است؟ آیا به همین دلیل به “شوراهای مستقل کارکری” اشاره کردید؟

نماینده کارگران: کارگران باید در تصمیم سازی و تصمیم گیری های سازمان دخیل باشند؛ شوراهای مستقل کارگری تا اندازه ای می‌توانند این نظارت و دخالت در تصمیم گیری را تأمین کنند. شورایی که البته بدون دخالت و نفوذ مدیران و کارفرما تشکیل شده باشد.

گام: در آخر برای جمع بندی هر نکته ای که لازم است، لطفا بیان کنید.

نماینده کارگران: گروه ملی فولاد ایران با ۳۵۰۰ نفر نیروی کار؛ متشکل از  ۵ کارخانه عظیم بوده که سابقا سهم عمده و تعیین کننده ای در بازار فولاد کشور ایفا می‌کرده و بزرگترین مجموعه فولاد خاورمیانه است. به همین دلیل دولت هرگز نباید تماشاگر مرگ تدریجی و از بین رفتن این واحدصنعتی کم نظیر باشد.
وزارت صنعت معدن و تجارت و سازمان ایمیدرو باید بطور مستقیم وارد عمل شده و به احیای عملی و واقعی این صنعت کمک نمایند.
صرف برگزاری جلسات متعدد و صدوردستورالعمل ها و مکاتبات بی نتیجه گره از این مشکل باز نخواهد کرد و تنها و تنها ما را در پیچ و خم بوروکراسی اداری و طولانی گیرانداخته و هرروز معیشت ما کارگران بیشتر و بیشتر رو به نابودی خواهد رفت.

مرداد ۱۳۹۷

«دگرگونی اجتماعی و اصلاحات قضایی نه بر اساس مدت بلکه بر اساس جوهر از هم تفاوت دارند. کل راز دگرگونی‌های تاریخی از طریق به کارگیری قدرت سیاسی دقیقا عبارت است از گذر از تغییرات کمی ساده به یک کیفیت جدید یا دقیق‌تر، گذار از یک مرحله‌ی تاریخی و نظم اجتماعی به مرحله و نظمی دیگر.» (رزا لوکزامبورگ – سیاست انقلاب؛ نقد اصلاح طلبی)

لینک این مطلب در تریبون زمانه

منبع: نشریه گام