جنایت علیه بشریت در غزه: آیا واقعا « منطقه‌ حائل» است یا نقشه‌ بزرگ‌تری‌است؟

برگرفته از تریبون زمانه *  

زمان آن است که یک قدم به عقب برداریم و بپرسیم آیا ما می‌خواهیم از اسراییل دفاع کنیم وقتی اسراییل می‌خواهد تمام فلسطینی‌ها را از زمینشان بیرون کند؟

آخر ِ هفته‌ی گذشته، کاخ سفید حمله‌ی اسراییل به مدرسه‌ی سازمان ملل در غزه را با عبارت «کاملن غیرقابل قبول» و «کاملن غیر قابل دفاع» تقبیح کرد، و بعد بودجه‌ی ۲۲۵ میلیون دلاری برای گنبد آهنین را تصویب کرد. روز دوشنبه، دولت آمریکا با «ننگ‌آور» نامیدن حملات هوایی به مدرسه‌ی سازمان ملل از آن‌ هم فراتر رفت – و با این حال آمریکا سالیانه ۳/۱ میلیارد دلار به اسراییل پول می‌دهد و توانایی آی.دی.اف را برای اینکه مدارس بیشتری را بمباران کند و جنگی تمام عیار بر علیه مردمی محصور، به علت ملیتشان، بر پا کند را از نو تامین کند.
آمریکایی ها نباید مالیات بدهند تا در این جهت مصرف شود. و جهان غرب باید نپذیرفتن تحقیقات جدی درباره‌ی تناقضات اخلاقی اسراییل را متوقف کنند و نباید اجازه دهند که [اسراییل] از ناهمسانی‌های شناختی و بار بیش از اندازه‌ی اطلاعات که بحران جاری در غزه را پر کرده‌اند سود ببرد.
چیزی که دارد اتفاق می‌افتد گرفتن زمین است. نخست‌وزیر اسراییل، بنیامین نتانیاهو، زمین قابل سکونت غزه را با حکمی که ۳ کیلومتر (۱/۸ مایل) را منطقه‌ی حائل—منطقه‌ی “ورود-ممنوع” برای فلسطینی‌ها–اعلام می‌کند، ۴۴٪ کاهش داده‌است و این بسیار قابل توجه است زیرا بیشتر غزه فقط ۳ تا ۴ مایل پهنا دارد. بیش از ۲۵۰۰۰۰ فلسطینی‌ در این منطقه باید خانه‌هایشان را ترک کنند یا اینکه بمباران شوند. هم‌چنان که قلمرویشان از دست می‌رود، ۱/۸ میلیون غزه‌ای که اکنون در ۱۴۷ مایل مربع زندگی می کنند در ۸۲ مایل مربع متراکم خواهند شد.
تمام زیرساخت‌های فیزیکی و اجتماعی خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مکان‌های پرستش، بیش از ۱۳۰ مدرسه، به اضافه‌ی فروشگاه‌ها، سیستم‌های آبی، سیستم‌های فاضلاب و خیابان‌های غزه در حال تخریب است. تحت حمله‌ی مداوم، بدون دسترسی به آب، امکانات بهداشتی، غذا و خدمات پزشکی، غزه‌ای ها با یک آخر‌الزمان مواجه شده اند که توسط ارتش اسراییل برایشان رقم خورده است.
با کوچکتر شدن زمین غزه توسط حمله‌ی ارتش اسراییل، زمانش رسیده که کسی بپرسد: آخر بازی چیست؟ سه هفته پیش، موشه فیگلین، نایب سخنگوی پارلمان، خواست که غزه “بخشی از اسراییل مقتدر شود و یهودیان ساکن آن شوند. این هم‌چنین بحران مسکن را در اسراییل کاهش می‌دهد”ء
ء «اسراییل» بحران مسکن دارد؟ بعد از اینکه منطقه‌ی حائل «ورود ممنوع» خالی شود، ۲۱۹۵۱ نفر در مایل مربع فلسطینی‌ در غزه خواهد بود، در حالیکه تراکم جمعیت اسراییل ۹۴۶ نفر در مایل مربع است. نایب سخنگو فیگلین می‌خواهد که فلسطینی‌ها در غزه «تمام» زمینشان را از دست بدهند. آدم نباید فکر کند که آقای فیگلین یا حزب لیکودش حرفشان همان حرف کنشگران اصلی حکومت مثل نخست‌ویز نتانیاهوست. هر چه باشد، سیاست پارلمان پیچیده و واگراست. اما از آنجاییکه غزه ۴۴٪ از زمینش را از دست داده‌است، زمان این هم رسیده که بپرسیم: آیا ۳ کیلومتر را منطقه‌ی حائل معرفی کردن نشان‌دهنده‌ی طرح بزرگتری‌ست؟ آیا این است آخر بازی؟
درست در زمانی که عموم مردم از سلاخی غزه‌ای ها خشمگین وحشتزده شده‌اند، جهان غرب نسبت به خشونتْ کرخت و توسط لحن بی‌تفاوت رسانه در اعلام تعداد اجساد بی‌حس می‌شود. امر غیر قابل تحملْ عادی‌سازی می‌شود و بعد به عنوان اخبار قدیمی کنار گذاشته می‌شود. که به نظر می‌رسد بهترین زمان است برای اینکه ۳ کیلومتر “منطقه ی حائل” اعلام شود – البته که برای اهداف امنیتی—و بعد این پیشنهاد مطرح شود که فلسطینی‌هایی که در ۵۶٪ از منطقه چپانده شده‌اند خیلی ساده.. [زمین را] ترک کنند.
تصور من بر این است که نیروی نظامی اسراییل با قصد و تحت دستورات دولت نتانیاهو عمل می‌کند. و فکر می‌کنم بی‌خانمان/جابجا کردن ِ اجباری ِ غیرقانونی و خارق العاده‌ی بیش از ۲۵۰۰۰۰ فلسطینی از ۴۴٪ از زمین غزه جنایت علیه بشریت است زیر پوشش برپایی “منطقه‌ی حائل” برای اهداف امنیتی.
به نقشه‌های منطقه در تاریخ موخر نگاه کنید. نگاه کنید به محو مداوم و تدریجی زمین فلسطینی‌ و تصاحب زمین توسط اسراییل، و آن‌گاه خواهید فهمید که حمله‌ی فعلی به غزه فقط مربوط به حماس نیست. مربوط به زمین است. مربوط به راکت‌های حماس نیست. مربوط به زمین است. فقط مربوط به تونل‌های حماس نیست. مربوط به زمین است. مربوط به آدم‌ربایی نیست. مربوط به زمین است. حتی مربوط به حل بحران مسکن در اسراییل نیست. مربوط به گرفتن زمین‌ از فلسطینی‌ها در غزه و منابع طبیعی ِ همراه با آن زمین است،‌ که با حمله‌ی نظامی اسراییل به غزه فرصتش فراهم می‌شود.
بله، حمله های حماس به اسراییل غیرقانونی‌ست و باید محکوم شود، و آن‌هایی که دستور حمله‌ها را دادند باید توسط قانون مسئول شناخته شوند. تمام سیاست‌ها و اقداماتی که حق اسراییل برای وجود داشتن را به رسمیت نمی‌شناسند باید محکوم شوند. اسراییل حق دارد وجود داشته باشد. اما حق اسراییل برای وجود داشتن ناقص است وقتی اسراییل تصمیم می‌گیرد که فلسطینی‌ها حق زندگی در زمین خودشان را ندارند. زمانش رسیده که ما پرداخت کردن برای خودخواهی مخرب و مشکوک اسراییل را متوقف کنیم. و زمانش رسیده یک روز در دادگاه جنایی بین‌الملل درباره‌ی سندروم سولیپسیسم که رهبران اسراییل دچارش شده‌اند درباره‌ی حمله‌شان به غزه—و مخصوصا در مورد ۳ کیلومتر منطقه‌ حائل جدیدشان بحث شود.

لینک مطلب در تریبون زمانه