«پوبون» یا پوریا بُنَکداری (متولد ۱۶ آذر ۱۳۷۲ در تهران) یکی از محبوب‌ترین هنرمندان امروزی موسیقی فارسی‌زبان میان جوانان ایرانی‌ست. او که از پایه‌گذاران موسیقی الکترونیک پاپ فارسی‌ست، یکی از آهنگسازان و خوانندگان ایرانی بسیار فعال در ژانرهای الکترونیک پاپ و هیپ هاپ مدرن است. از پوبون تا به حال آلبوم wolfie منتشر شده و دیگر آثار او تا به حال بیشتر به صورت تک‌آهنگ پخش شده‌اند.
پوریا در سال ۱۳۸۳ با معرفی یکی از عوامل شرکت تبلیغاتی به حجت قاسم‌زاده اصل کارگردان، در سریال «۱۰۱ راه برای ذله کردن پدر و مادرها» نقشی را به عهده گرفت که راه را برای او در سینمای ایران هموار کرد. بازی در سریال «آواز خاک» (۱۳۸۴، «کلانتری غیر انتفاعی» (۱۳۸۷)، «مدرسه ما» (۱۳۸۷) او را به یک چهره آشنا در بین نوجوانان آن سال‌ها بدل کرد.
او در کنار بازیگری از سال ۱۳۸۳ مشغول به یادگیری موسیقی الکترونیک شد و با هنرمندان مختلفی روی تنظیم و ایده‌پردازی کار کرد تا اینکه سرانجام در سال ۱۳۹۱ اولین آهنگ مستقل خود را به نام Faraway منتشر کرد. او سپس با قطعه «دیوونه»، «حیف» و «قلب شیشه‌ای» به شهرت رسید.
انعطاف در سبک
پوبون در سال‌های گذشته نشان داده که در گزینش سبک موسیقی بسیار منعطف است، او در مجموع سعی می‌کند صداهای جدید خود را بسازد و چندان در بند محدودیت‌های سبکی نمی‌ماند. همین موضوع باعث شده است که پوبون جایگاه خاصی میان خوانندگان امروزی برای مخاطبان ایرانی پیدا کند چرا که از تکرار ایده‌هایش معمولاً پرهیز می‌کند و با همکاری هنرمندان گوناگون، فضاهای تازه‌ای می‌سازد که برای مخاطب ایرانی جذاب است. همچنین پوبون نشان داده که به خوبی موسیقی جریان اصلی(mainstream) پاپ دنیا را می‌شناسد و در ساخت آثارش از تکنیک‌های به روز موسیقی الکترونیک استفاده می‌کند.
پوبون تا به حال بیش از پنجاه آهنگ در ساندکلود خود منتشر کرده است و بیوگرافی کامل‌تر این هنرمند در پیج اسپاتی‌فای او قابل دیدن است. از آهنگ‌های موفق پوبون می‌توان به چند اثر زیر اشاره کرد:
- «کی» (با همراهی آرتا)
- «کاش بگی» (با همراهی دورچی)
- «ستاره»
- «دختر»
- «تیغ»
پوبون در یک ویدیو به مهم‌ترین مشکلات موسیقی سانسورگریز ایران اشاره می‌کند: مشکلات اقتصادی هنرمندان، سانسور، گذشته‌گرایی مخاطبان و رقابت‌های مخرب. او در این ویدیوی کوتاه می‌گوید:
زمانی موزیک درست می‌شه که روی محصول قیمتی بیاد. زمانی موزیک درست می‌شه که آرتیست‌ها فرهنگ‌سازی کرده باشن، زمانی موزیک درست می‌شه که از حرف زدن نترسیم. زمانی موزیک درست می‌شه که نسل جدید بداند که ما صدای او هستیم و نه نسل گذشته و زمانی موزیک درست می‌شه که همه برای یک هدف تلاش کنیم و منافع شخصی از بین بره.
همکاری با توری لینز
پوبون حال در تازه‌ترین اثر خود با توری لینز ( tory lanez ) رپر، خواننده، ترانه‌نویس و تهیه‌کننده موسیقی کانادایی همکاری کرده و آهنگ «بسوزون»، یکی از با کیفیت‌ترین آهنگ‌های یک دهه‌ی اخیر را تولید کرده است. آهنگ بسیار حال و هوایی نزدیک به آهنگ های the weeknd دارد.
توری لینز (Tory lanez) در میان شنوندگان سبک‌های هیپ هاپ و آر اند به خوبی شناخته شده است. اولین آلبوم موفق توری لینز I told you در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و در این آلبوم این هنرمند ژانر آلترناتیو آر اند بی را اجرا کرده است. این هنرمند بعدتر بیشتر در ژانر هیپ هاپ فعالیت کرده، اما جالب است که در این همکاری نیز با اجرای آر اند بی نقش خود در آهنگ «بسوزون» را ایفا کرده است.
بسوزون
«بسوزون» با ترکیب صداهای الکترونیک و یک وکال افکت شروع می‌شود و با وارد شدن ریتم درامز انرژی می‌گیرد. آهنگ بیشتر با تقویت هارمونی‌های موسیقی پیش می‌رود. ترانه‌ی آهنگ بسیار پر انرژی و روان است.
همچنین تفاوت جنس صدای پوبون و توری لینز دو رنگ صدای متفاوت را در اختیار تنظیم‌کننده‌ی موسیقی قرار داده که باعث شده به خوبی با استفاده از صدای این دو خواننده موسیقی تکمیل و تزئین شود.
ریتم درامز به موسیقی‌های هیت و پاپ سال‌های دهه‌ی ۱۹۸۰ نزدیک است ریتمی که در آهنگ‌های گروهی مثل آبا به خوبی شنیده می‌شود. حال و هوای کلی آهنگ نزدیک به آهنگ‌های the weeknd است و بسیار به موسیقی جریان اصلی (mainstream) در ژانر پاپ نزدیک است.
در موسیقی به خوبی از افکت ریورب (reverb) [یکی از فرآیندهای میکس موسیقی؛ بازگشت صدا در یک فضای آکوستیک] روی صدای خواننده‌ها استفاده شده و با استفاده از برگشت صدای خوانندگان فضاهای خالی موسیقی پر شده است.
تنظیم موسیقی به خوبی انجام شده و صداها بسیار به خوبی از هم تفکیک شده‌اند.
موسیقی «بسوزون» بیشتر متکی به ریتم است و ملودی‌های تیزی که از صدای ساز «سینث سایزر» (synth) می‌شنویم بیشتر در جریان موسیقی و به عنوان یک المان تزئین‌کننده در موسیقی استفاده شده است.
فراز و فرودهای ریتم آهنگ و خروج بیس از آهنگ در میان آهنگ و با ورود توری لینز به وجود می‌آید که باعث شده است این آهنگ کوتاه یکنواخت نشود و شنونده فراز و فرود جذابی را در میانه‌ی آهنگ تجربه کند. موزیک به خوبی از ابتدا به شنونده حسی مثل رهایی منتقل می‌کند چرا که موسیقی فضای بازی را برای او می‌سازد و صدا در یک نقطه متمرکز نمی‌شود.
سادگی ترانه
در کل موسیقی این اثر از استانداردهای جهانی موسیقی الکترونیک پاپ برخوردار است و ساختاری استاندارد دارد، صداها به خوبی از هم تفکیک و با هم ترکیب شده‌اند.
نکته‌ی درخشان این اثر اما ترانه‌ی بسیار ساده‌ی آن است که همین سادگی آن را در دل شنوندگان جا می‌دهد و باعث می‌شود بتوانند با این موسیقی ارتباط بگیرند.
ترانه به مفاهیمی مثل آزادی، شجاعت، ضرورت به وجود آوردن تغییر و رنج زیستن اشاره‌هایی گذرا می‌کند.
زبان ساده‌ی شعر باعث می‌شود تا گستره‌ی بیشتری از مخاطبان با آن ارتباط بگیرند و پیام ترانه نیز راحت‌تر به مخاطب منتقل می‌شود.
شاه بیت ترانه‌ی این آهنگ را با هم می‌خوانیم:
داد بزن آزادی
دنیا لرزید با صدامون
نداریم ترس تو دلامون
بسوزون
به نظر می‌رسد در ترانه بسیار به چینش آواها توجه شده است و آواهایی سازگار با ملودی‌ها و موسیقی انتخاب شده است.
در پایان باید گفت با موسیقی‌ای بسیار باکیفیت روبرو هستیم که با استانداردهای جهانی موسیقی همخوانی دارد.