شبکه آب و فاضلاب اهواز برای همه شهر مشکل‌های متعدد ایجاد کرده اما در کوی سیاحی – منطقه‌ای حاشیه‌نشین در غرب اهواز – خدمات فاضلاب شهری اصلا وجود ندارد. خدمات فاضلاب، یک سری کانال جاری فاضلاب روباز مقابل خانه‌هاست. همه کوچه‌ها جوی فاضلاب دارند. این کانال روباز فاضلاب به‌جز اینکه بوی تعفن را در همه منطقه پخش می‌کند، جویی جاری‌ست که به گفته اهالی کوی سیاحی تاکنون جان پنج کودک را گرفته است. کودکان در جوی فاضلاب می‌افتند و غرق می‌شوند.

تصاویر این گزارش را مهناز دژبان از کوی سیاحی گرفته است. از جمله تصویر زیر از ریتاج، دختر کوچکی که به دنبال مادرش از خانه بیرون می‌رود و در جوی فاضلاب مجاور در خانه می‌افتد و غرق می‌شود. ریتاج یک ساله بود:

ریتاج یک سالش بود که در جوی فاضلاب مقابل خانه‌شان غرق شد.

علیرضا حقیقی‌پور، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خوزستان، روز ۲۲ مرداد ۱۳۹۹ در توضیح وضعیت فاضلاب این منطقه پس از اینکه یک کودک دیگر در داخل کانال‌های روباز فاضلاب غرق شد به «خوز نیوز» گفت:

«خوزستان جزو استان‌هایی است که ازنظر زیرساخت‌های فاضلاب نسبت به استان‌های دیگر عقب است؛ شاید این مشکلات به دلیل جنگ است یا به این دلیل اینکه زمانی که استان‌های دیگر زیرساخت‌های خود را با دلار باقیمت پایین توسعه دادند، ما مشغول بازسازی شهرها بودیم.»

به گفته حقیقی‌پور منطقه کوی سیاحی، ۲۷ کیلومتر شبکه فاضلاب نیاز دارد؛ تاکنون ۱۰ کیلومتر آن ساخته شده اما برای ساخت باقی‌اش پول ندارند. اهواز، ۶۹ محله کم‌برخوردار دارد. در بین آنها ۱۸ منطقه مانند کوی سیاحی وضعیت‌شان قابل زندگی نیست و کمترین امکانات شهری را هم ندارند. برای ساخت و یا ترمیم شبکه فاضلاب در این ۱۸ منطقه محروم، ۶۰۰ میلیارد تومان بودجه لازم است.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خوزستان می‌گوید در سال ۱۳۹۹ قرار بوده از صندوق توسعه ملی ۵۰ میلیون یورو برای برنامه‌های کوتاه‌مدت این اداره ازجمله لایروبی، ترمیم نقاط آسیب‌دیده و افزایش ظرفیت ایستگاه‌های پمپاژ و تکمیل تصفیه‌خانه فاضلاب در نقاط کم برخوردار اختصاص یابد اما هیچ پولی به‌دست آنها نرسیده است.

عکس‌های مهناز دژبان را ببینید:

اما این توضیح‌ها و وعده‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت برای مردم منطقه فرقی نمی‌کند. آنها هرروز باید در بین کانال‌هایی از فاضلاب زندگی کنند که اگر جان بچه‌هایشان را نگیرند، زندگی پیرامونی آنها را پر از آلودگی و بوی تعفن کرده‌اند. مردم منطقه مدام به بیماری‌های پوستی و گوارشی مبتلا می‌شوند. کانال‌های روباز فاضلاب به اطراف این منطقه حاشیه‌نشین که می‌رسند، تبدیل به برکه‌های فاضلاب می‌شوند. برکه‌ها را گاهی خود مردم منطقه با سدبستن بر کانال‌های جاری ایجاد می‌کنند. برخی این اطراف دام‌داری می‌کنند و این فاضلاب تنها منبع آب دام‌ها و منبع خنک نگه‌داشتن آنها در گرمای تابستان است.