آیرین کولتز – سال ۲۰۱۳، احتمالاً از سال‌های به‌یادماندنی دوستداران آسمان شب است؛ سالی که در آن، آسمان میزبان دنباله‌دار درخشانی خواهد بود که صحنه‌های خیره‌کننده و نادری را در طول قرن حاضر به نمایش می‌گذارد.
این دنباله‌دار، که توسط دو اخترشناس روس پیدا شده، با عنوان آیزون (ISON) شناخته می‌شود؛ مخفف «شبکه بین‌المللی علمی – بصری» که افتخار این کشف را در اختیار دارد. آرتیوم نوویچونوک (Artyom Novichonok) در خبرنامه دنباله‌دارهای یاهو، نوشته: “این جرم، حرکت کند و منحصربفردی داشت. اما نمی‌شد به اطمینان گفت که یک دنباله‌دار است، چون مقیاس تصاویر ما بسیار کوچک است و این جرم هم فوق‌العاده متراکم”.
اما با رصدهای بعدی و جستجویی در میان تصاویر بایگانی، ماهیت این دنباله‌دار به تأیید رسید و این خبر رسماً در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۲، یعنی سه روز بعد از این‌که نوویچونوک و ویتالی نوسکی (Vitali Nevski) موفق شدند آن را در نزدیکی‌های مدار مشتری پیدا کنند، منتشر شد.
طبق پیش‌بینی «مرکز سیاره‌های کوتوله« وابسته به اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی (IAU)، دنباله‌دار آیزون را می‌شود از اوایل ماه نوامبر ۲۰۱۳ تا هفته‌های نخست ژانویه ۲۰۱۴، با چشم غیرمسلح دید. مریخ‌نورد کیوریاسیتی ناسا هم قرار است حین عبور این دنباله‌دار از نزدیکی مدار مریخ در اکتبر ۲۰۱۳، نگاهی به آن بیاندازد.
سفر طولانی این جرم، احتمالاً از ابر اورت آغاز شده؛ ابری متشکل از میلیاردها قلوه‌سنگ یخ‌آلوده که در حدود ۵۰۰ هزار برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید واقع است. انتظار می‌رود که آیزون در بیست و هشتم نوامبر، از فاصله ۱،۱ میلیون کیلومتری خورشید بگذرد. اگر زنده بماند، احتمالاً درخشان‌ترین دنباله‌دار آسمان شب از سال ۱۹۶۵ به این سو خواهد بود، که حتی در آسمان روز هم آن را می‌شود دید.
منبع: Discovery
توضیح تصویر:
تصویر تقویت‌شده دنباله‌دار آیزون از دید رصدخانه RAS، در بیست و دوم سپتامبر ۲۰۱۲ / منبع: emanzacco Observatory/Ernesto Guido, Giovanni Sostero and Nick Howes