شب ۲۳ ماه اوت، سارقانی که لباس پلیس محلی به تن داشتند به دو خانواده افغان که در شهر پغمان در شمال غرب کابل از عروسی برمی‌گشتند حمله کردند. اما آنچه که باعث خشم گسترده مردم شد، تجاوز گروهی این سارقان به چهار زن در میان این خانواده‌ها بود.
روز یکشنبه ۳۱ ماه اوت، پلیس کابل اعلام کرد که سه نفر را در رابطه با این جنایت بازداشت کرده است. در ادامه این بازداشت بود که اعتراض‌های گسترده مردم در کوچه و خیابان‌های کابل شروع شد. معترضان حرف‌های قربانیان این حادثه را تکرار می‌کردند و درخواست حکم اعدام برای متجاوزان بود.
شهزاده سمرقندی با تنی چند از کار‌شناسان حقوق بشر، رسانه و مسائل زنان در افغانستان از جمله کاظمیه محقق، استاد دانشگاه در کابل و فعال حقوق زنان، ناهید علومی، دبیر مسئول اتحادیه انجمن‌های افغان‌ها در هلند، ولی آریان، کار‌شناس مسائل افغانستان و رضا معینی، مسئول بخش فارسی سازمان گزارشگران بدون مرز در مورد این تجاوز‌ها و درخواست عمومی برای اعدام گفت‌وگو کرده است.
در بین مردم معترضی که به خیابان‌های کابل آمده بودند، چهره‌های کنشگران حقوق بشر را نیز دیده می‌شد. چرا آن‌ها نیز خواهان حکم اعدام هستند؟ در چند دهه گذشته مردم افغانستان شاهد جنایت و تجاوزهای کمی نبوده‌اند؛ اما چرا این بار شاهد اعتراض گسترده مرد و زن در افغانستان هستیم؟
با اینکه حامد کرزی اعلام کرده موافق اجرای حکم اعدام برای هر ده نفر مقصر در جنایت پغمان است، اما بسیاری‌ها معتقدند این حرف‌ها برای آرام کردن مردم خشمگین کابل است. اما سؤال بسیاری این است که حتی اگر حکم اعدام، بالا‌ترین حکم جنایی نسبت به این مجرمان اجرا شود، از درد قربانیان این حادثه کاهش خواهد یافت؟ آیا گامی برای جلوگیری از جنایت‌های بعدی در جامعه خواهد شد؟
