اسفنديار رحيم مشايی، مشاور و يار نزديک محمود احمدینژاد، رئيسجمهور ايران، در ديدار با جمعی از جوانان و دانشجويان طرفدار دولت با بيان اينکه حمله مخالفان به دولت از دو سال مانده به پايان عمر آن آغاز شد، گفت دولت به دليل “امکانات ناچيزش” در برابر مخالفان در اين مدت سکوت کرده است.
وی افزود: “خبرهای متواتر دروغ منتشر میشد و از افراد مختلف عليه دولت اعتراف گرفته میشد و بقيه هم تحت عنوان مصاحبه اين اعترافات را تأييد میکردند و فضايی ابهامآلود ايجاد شده بود که کاملاً غبارآلود بود و جريان حق قطعاً اگر میخواست در چنين فضايی به مواجهه برخيزد، شکست میخورد.”
مشايی با تأکيد بر اينکه “تنها راه پيش روی ما سکوت بود”، افزود: “البته سکوت به معنای اين نبود که ما هيچ کار نکنيم و اگر ارزيابی کنيد خواهيد ديد که محبوبيت احمدینژاد امروز پس از اين مسايل بيش از همه هشت سال گذشته است.”
مشاور احمدینژاد همچنين گفت: “درباره اين دو سال که به اندازه دو قرن گذشت حرفهای شنيدنی بسياری هست که اميدوارم روزی دکتر احمدینژاد آنها را بيان کند.”
اسفنديار رحيم مشايی در همين حال ضمن اعلام پايبندی خود به آيتالله علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی بهعنوان “ولی فقيه” و “زيباترين چهره”، گفت سعی دولت در اين مدت اين بوده است که تلاش برخی برای تفکيک احمدینژاد از رهبر جمهوری اسلامی موفق نشود.
رحيم مشايی در بخش ديگری از سخنان خود به فشارهای موجود بر حاميان دولت اشاره کرد و گفت: “شما که مستحضر به پشتيبانی و حمايت از دولت و رئيسجمهور هستيد و خود را حاميان وی میدانيد در طرح آزادانه نظرات خود محدوديت داريد تا چه رسد به مردم عادی.”
وی گناه بزرگ دولت را “داشتن نظريه” دانست و طرفداران دولت را به صبر و تحمل فراخواند.
مشايی تأکيد کرد: “يقين بدانيد مشکلات پيش رو محو شده و ۱۰ سال ديگر وقتی نام کسانی را که امروز بزرگ به نظر میرسند بر زبان بياوريد کسی آنها را به ياد نخواهد آورد.”
مخالفان محمود احمدینژاد و دولتش از اسفنديار رحيم مشايی بهعنوان کانديدای احتمالی هواداران دولت در انتخابات رياست جمهوری يازدهم ياد میکنند و وی را رهبر آنچه که جريان انحرافی میخوانند، میدانند.