پیکر فریده لاشایی، نقاش و مترجم برجسته ایران، چهارشنبه ۹ اسفند ماه از مقابل خانه هنرمندان تشییع شد.
این مراسم با گرامی‌داشت این هنرمند صاحب‌سبک همراه بود.
در این مراسم دکتر علیرضا سمیع‌آذر (نویسنده و پژوهشگر هنر)، جواد مجابی، (نویسنده و محقق)، ابراهیم حقیقی، (گرافیست) و رعنا فرنود، (نقاش) در ستایش فریده لاشایی و معرفی فعالیت‌ها و دستاوردهای او سخنرانی کردند.
پیکر بی‌جان نقاش خط‌ها و رنگ‌ها و درخت‌ها و نور بر دوش دوستداران و علاقمندانش به آرامگاه ابدی‌اش در گورستان دربند سر انتقال یافت و به خاکِ سرد سپرده شد.
تصاویری از این مراسم را می‌بینیم.
فریده لاشایی سال‌ها دچار بیماری سرطان بود. او در شصت و هشت‌سالگی در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان جم تهران از دنیا رفت. فريده لاشايی در سال ۱۳۵۲، پس از ۱۰ سال دوری از ايران و فعاليت‌هايی در کنفدراسيون جوانان و دانشجويان ايرانی در خارج به کشورش بازگشت. او در اين سال دستگير شد و مدتی را در بند تازه زنان در زندان قصر به‌سر برد.
ويدا حاجبی تبريزی در کتاب خاطرات زندانش از زندان‌های دوران حکومت محمدرضا پهلوی که “دادِ بیداد” نام دارد از ۱۷ نفر از زنان سياسی زندانی یاد کرده که يکی از آنان فريده لاشايی است.
وی افزون بر نقاشی به ترجمه و نویسندگی نیز می‌پرداخت که ترجمه نمایشنامه‌های “زن نیک سچوان” (۱۳۴۷)، “ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی” (۱۳۵۵) و “روزهای کُمون” (۱۳۵۷) از جمله این آثار هستند.