اکبر فلاح‌زاده – محمود احمدی‌نژاد روز سه شنبه سوم بهمن و هنگام افتتاح طرح‌های عمرانی استان همدان، با تاکید بر اینکه “ملت ایران امکان تامین ۱۰ برابر ارز حاصل از فروش نفت را با استفاده از ابداعات خود دارد” گفت: “به جهنم که از ما نفت نمی‌خرید”. این در حالی است که حدود هشتاد درصد از درآمد ایران از راه صادرات نفت تامین می‌شود.

خطاب او در فرودگاه همدان، نه مردم، که کشورهای تحریم کننده غربی بودند. احمدی‌نژاد این بار هم تا می‌توانست به مردم وعده داد. در کنار آوردن نفت بر سر سفره مردم که قبلا وعده شده بود، این بار به مردم “زمین” وعده کرد؛ چون به قول خودش در کنار نفت، در ایران هر چه بخواهی زمین هست. او با اشاره به اینکه در کل ایران نزدیک به ۲۰ میلیون خانوار زندگی می‌کنند گفت: «از این ۲۰ میلیون خانوار نزدیک به ۵ تا ۶ میلیون خانوار زمین دارند و ما می‌توانیم به ۱۵ میلیون خانوار دیگر زمین اختصاص دهیم تا آن را آباد کنند.»

او چند روز پیش هم در مجلس از “ثروت خدادادی” گفته و مشکل آب این زمین‌ها را نیز حل کرده بود: «آب هم هست، آب کم است اما هست، مگر می‌شود خدا زمین حاصلخیز خلق کند و آب ندهد؟ این نشدنی است.»

احمدی‌نژاد در این مراسم پردهش به این هم بسنده نکرد و با اشاره به آن که باید استخراج منابع و معادن در اختیار مردم قرار گیرد، گفت: «چه اشکالی دارد که ما معادن را به مردم بدهیم تا آن را استخراج کنند؟»

 در کنار این بخشش‌های عظیم، کارهای عمرانی پیش پا افتاده‌ای مانند وعده “تکمیل فاز دوم آزاد‌راه ساوه – همدان”، “ریل گذاری خط آهن بین دو شهر” یا وعده تسهیل در بازپرداخت وام‌های مسکن مهر و امثالهم چندان به حساب نمی‌آیند.

احمدی‌نژاد با گذاشتن هندوانه‌هایی نظیر “تمدن باستانی استان همدان” و “فرهنگ و تمدنی درخشان” به زیر بغل مردمی که کمتر از سال‌های پیش به استقبال او آمده بودند، آنها را آماده تحمل سختی‌های اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها کرد. او گفت: ما ملت امام زمانی هستیم و حرکت خود را به سمت قله آغاز کرده‌ایم؛ هر چند “بدخواهان” نمی‌گذارند، اما به “شرط آزاد شدن انرژی مردم”، با همدلی و همکاری و پشتکار می‌توانیم به قله برسیم.

دست به دست هم دادن و با همدلی به جلو حرکت کردن، می‌تواند اشاره‌ای باشد به مخالفت مجلس که حاضر نیست دست در دست دولت بنهد، چون به عیان دیده که فاز اول هدفمندی کار دست مردم داده است.

احمدی‌نژاد ضمن تاکید بر امکان پیشرفت در شرایط دشوارعنوان کرد: «چگونه ۲ هزار سال پيش در تمام اين مملکت راه و جاده کشيده‌اند؟ ما هم می‌توانيم اين کار را انجام دهيم.» او نگفت که دو هزار سال پیش کار دست که بود و حالا دست کیست. چون به عقیده ناظران، در ایران همه چیز هست: از مین و معادن و امکانات گرفته تا استعدادهای سرشار. آنچه نیست این است که کار دست کاردان نیست.

احمد توکلی نماینده تهران در مجلس می‌گوید: « از ۸ سال دوره خدمت دولت‌های نهم و دهم ۲۰۰ روز باقیمانده است، بنابراین دولت به کارهای روزمره عادی بپردازد و سراغ طرح‌های بزرگ نرود زیرا تا تفاهم درباره آن ایجاد شود این وقت باقیمانده هم از دست می‌رود.»

موثر بودن تحریم‌ها

احمدی‌نژاد ضمن تاکید بر امکان پیشرفت در شرایط دشوارعنوان کرد: «چگونه ۲ هزار سال پيش در تمام اين مملکت راه و جاده کشيده‌اند؟ ما هم می‌توانيم اين کار را انجام دهيم»“. او نگفت که دو هزار سال پیش کار دست که بود و حالا دست کیست. چون به عقیده ناظران، در ایران همه چیز هست: از مین و معادن و امکانات گرفته تا استعدادهای سرشار. آنچه نیست این است که کار دست کاردان نیست.

از فحوای کلام احمدی‌نژاد بر می‌آید که  ظاهرا سیاست شلاق و هویج تحریم‌کنندگان بین‌المللی کارساز شده است. اساسا لحن سخنرانی احمدی‌نژاد حاکی از موثر بودن همین تحریم‌هایی است که می‌گفت ورق پاره‌ای بیش نیستند. حال تمام تلاش‌ها دارد در پس و پشت پرده با واسطه خیلی از دلالان و لابی‌ها صورت می‌گیرد تا از بار همین تحریم‌ها کم کنند.  فشار تحریم‌ها به جایی رسیده که دیگر بعضی مقامات حکومت، تعارف و شعار را کنار گذاشته و آشکارا از آن می‌نالند.

از جمله غلامرضا کاتب سخنگوی کمیسیون برنامه و بودجه مجلس از کاهش ۴۰ درصدی فروش نفت و کاهش ۴۵ درصدی وصول درآمدهای گازی ایران خبر داده است.  خبرگزاری ایسنا هم گزارش می‌دهد که در سه ماهه پایانی سال جاری نیز، کاهش قابل توجهی در وصول و فروش درآمدهای حاصل از نفت نسبت به مدت مشابه سال قبل پیش‌بینی می‌شود.

با اجرای تحریم‌های نفتی که اوایل تابستان شروع شد، صادرات نفت ایران از حدود دو میلیون و پانصد هزار بشکه در اوایل سال جاری، به حدود ۸۰۰ هزار بشکه در روز رسیده است. نفت ایران بی مشتری یا در انبارها مانده یا روی نفتکش‌ها شناور است.

آیت‌الله خامنه‌ای تحریم‌ها را “وحشیانه” خوانده است. به قول مهدی غضنفری وزیر صنعت و تجارت، این بار تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران با تحریم‌های قبلی فرق دارد. او این تحریم‌ها را “فلج‌کننده” دانسته و گفته است که تحریم‌ها سبب شده‌اند که ایران نتواند نیازهای مختلف اقتصادی را تامین کند.

 
کاهش صادرات نفت سبب کاهش شدید ارزش ریال شده است: روز سه شنبه سوم بهمن ماه همزمان با سخنرانی احمدی‌نژاد، قیمت هر دلار آمریکا در بازار تهران از مرز ۳۶۰۰ تومان گذشت و صرافی‌های تهران قیمت آن را بین ۳۶۱۰ تا ۳۶۹۰ تومان گزارش کردند. سال گذشته در همین روز دلار ٢١٠٠ تومان معامله می‌شد.

نفت در مقابل غذا

حال با امضای تحریم‌های تازه از سوی باراک اوباما، حلقه محاصره اقتصادی ایران تنگ‌تر از پیش می‌شود و دیگر نمی‌شود، یا خیلی سخت می‌شود تحریم‌ها دور زد.

هدف تحریم‌های تازه که از ششم فوریه اجرایی می‌شود، جلوگیری از مبادله نفت ایران با طلا و سایر فلزات قیمتی است. همین است که داد احمدی‌نژاد در آمده؛ یعنی ایران هر چند هم‌چنان می‌تواند در بازارهای آسیایی نفت بفروشد، اما بابت آن پول نقد نخواهد گرفت. ایران هم اکنون هم در ازای نفت خود از هند گندم و چای، از اوروگوئه برنج و از پاکستان گوشت و میوه دریافت می‌کند.

 
چنانکه می‌دانیم این تحریم‌ها با هدف محروم کردن جمهوری اسلامی از درآمدهای نفتی و واداشتن آن به همکاری با جامعه جهانی برای بر طرف کردن ابهامات درباره برنامه هسته‌ای صورت می‌گیرد.

محروم شدن از درآمدهای بادآورده نفتی است که احمدی‌نژاد را به فکر دیگر “ثروت‌های خدادادی” از جمله معادن و زمین انداخته است. چون او قبلا لاف می‌زد « ملتی که روی دریای ثروت نشسته نباید فقیر داشته باشد.» در حالی که می‌بینیم دارد و زیاد هم دارد. مردم کلیه و کلبه‌شان را می‌فروشند، باز هم به جایی نمی‌رسند و هشت‌شان گرو نه‌شان است. دو زورگیری که همین چند روز پیش اعدام شدند، قربانی فقر بودند و از زور فقر زورگیری می‌کردند نه از سر شرارت.

بنا به تحریم‌های تازه، به جمهوری اسلامی اجازه می‌دهند که در مقابل نفت گندم، دارو یا کالاهای مصرفی و غذا دریافت کند. این تقریبا شبیه همان تحریمی است که علیه عراق بعد از اشغال کویت و جنگ خلیج اعمال شد و آن کشور را از لحاظ اقتصادی از پای در آورد.

یک نماینده مجلس به نام محمد حسین آصفری با توجه به همین پیش زمینه از بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، انتقاد کرده که چرا در برابر افزایش تحریم‌ها علیه ایران چیزی نمی‌گوید. او پرسیده است: «سوال ما از بان کی مون که ادعای دبیرکلی سازمان ملل را دارد، این است که آیا نمی‌بیند تحریم‌های آمریکا به سمت نفت در مقابل غذا پیش می‌رود؟»

همین محروم شدن از درآمدهای بادآورده نفتی است که احمدی‌نژاد را به فکر دیگر “ثروت‌های خدادادی” از جمله معادن و زمین انداخته است. چون او قبلا لاف می‌زد « ملتی که روی دریای ثروت نشسته نباید فقیر داشته باشد.» در حالی که می‌بینیم دارد و زیاد هم دارد. مردم کلیه و کلبه‌شان را می‌فروشند، باز هم به جایی نمی‌رسند و هشت‌شان گرو نه‌شان است. دو زورگیری که همین چند روز پیش اعدام شدند، قربانی فقر بودند و از زور فقر زورگیری می‌کردند نه از سر شرارت.

عجیب آنکه با وجود این فلاکت اقتصادی که دامنگیر کشور شده، بانک توسعه صادرات ایران از اختصاص خط اعتباری یک میلیارد دلاری به سوریه خبر می‌دهد.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، قرارداد این خط اعتباری روز ۲۷ دی سال‌ جاری در حضور محمدرضا رحیمی، معاون اول رییس‌جمهور ایران و وائل الحلقی، نخست‌وزیر سوریه در سفر ایران امضاء شده است.

محمدرضا خباز، نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو با “خانه ملت“، خبرگزاری مجلس گفته است: «اخیرا هیئت وزیران مصوبه‌ای داشته که بر اساس آن، چهار میلیون دلار از درآمد وزارت نفت را در اختیار سه کشور آفریقایی ازجمله زیمبابوه، آفریقای مرکزی قرار دهد؛ در حالی که بر طبق قانون اساسی دولت حتی حق اعطای وام ندارد، چه رسد به اهدای پول بلاعوض.» وی در ادامه پرسیده است: «در شرایطی که کل درآمد سالانه وزارت نفت در بودجه، ۱۶ میلیون دلار است، چگونه می‌توان ۴ میلیون دلار آن را به این سه کشور بخشید…»

 در ضرب‌المثل هم گفته‌اند، چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.