آرزوهای بزرگ

تشکر از مانای غزیز که دست از کشیدن : “بچه کشی” و “گورکنی” و “سربریدن” چند لحظه ای برداشتن. هووووووووه! واقعا یه کمی آرامش لازم بود.
اگر به کسی بر نخوره، حالا دنبال سوراخ دعا بگردیم.

حکایتی‌است این به مرگ گرفتن تا به تب راضی شدن. فردا بگویند آبجو در خانه آزاد ، چارقد کنار، ولی مینی‌ژوپ نه… همه فراموش می‌کنند که «قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» قائم بر چه باورهای کور متافیزیک است و قوه قضائیه بر اساس آن همچنان زیر پای فیل مست شریعت … طنز مانا تیز و محکم امّا همچنان ناظر بر زبان کنایی کاریکاتور سیاسی ـ به اعتبار والا و بشری و غیر حزبی ـ است.

ایده این طرح از کامنت “خانم ناهید” در”” کله مربعی دهم-تفسیر “” برداشته شده است که خطاب به مانا در تاریخ یکشنبه, 05/08/1391 – نوشته بود:
««.. .همه که قرار نیست از… سوراخ کلید دلخواه شما به تماشا بنشینند. ناهید.»»
ارسال شده توسط کاربر مهمان در تاریخ یکشنبه, 05/08/1391 – 19:07.
درضمن در کامنت دیگری در همین رادیو زمانه در دفاع از “حق زبانی و فرهنگی اقوام ایرانی” خطاب به “اپوزسیون های مخالف حق سرنوشت اقوام به بهانه تمامیت ارضی” , ناهید نوشته بود (نقل به مضمون) که این سی و سه سال سخنان شما در مورد آزادی بیان و حقوق بشر فقط به مانند حرف های قشنگی میماند که بدرد نوشتن بر روی سنگ قبر می خورد…
که چند هفته بعد همین استعاره را از دهان و زبان رضا پهلوی در صدای آمریکا در دفاع از منشورش در میاید. البته بصورت ناشیانه و خلاف نیت صاحب اصلی تولید کننده استعاره.
حالا میفهم که چرا آقای شهریار مندلی پور از ادبیات خاصی(غیر معمول) در بیان داستانهایش استفاده میکند همانگونه که خودش گفت علت آن ترس از سو استفاده و دزدی ادبی استبداد( خواهان ) از استعاره هایش است.
با تشکر از مانا.
دوست ناهید

تنهاانسان مسخ شده وتک ساحتی است که دیوار حایل رادرهم میکوبد وبجای قدم نهادن به فراسوی در که آبادانی وروشنی است میپندارد بهشت برین سوراخ کلید است وبدون تعقل و بصورت مسخ شده تکه جداشده رابرمیدارد وبه همان سوی وحشت زابازمیگردد.به خیال آنکه جهان آرزوهای بزرگ خودرابازیافته است.
با تشکراز مانای گرامی