همکاری مطلق

خود سانسوری!

بالاخره دیگر در این کارتون خبری از تبر وشمشیر ودریل ومته برقی یا تجاوز به زنان نیست.
 تبریک به مانا به خاطر کاری متفاوت از قبلی ها.

تصویری به جا از فریبکاری اسلامیست های اصلاح طلب.

 کاش دهن هایشان را باز میداشتید.تا برخورد با ملت های غیر فارس را  در این روزها بهتر
 نشان میدادید. تا صحبت از حق آموزش به زبان مادری و حق حفظ میراث فرهنگی  و حق حاکمیت ملی و استقلال ملت های  غیر فارس در بند ایران میشود. حکومت و اپوزسیون بدتر از حاکمیت به یکباره همکار مطلق وهم دست مطلق همدیگر میشوند .
ناگهان تما م حرف و فرمایشاتشان مثلا راجع به آزادی بیان و حقوق بشر دود میشود و
به هوامیرود  و چهره واقعی دیکتاتوری و تمامیت خواهی از پشت ماسکهای آزادی خواهی و
آزاد اندیشی بیرون میزند. خلاصه حرفشان این است  که در ایران آزادی بیان یعنی آزادی  مطلق
 و یگانه زبان ونوشتار فارسی٬ یعنی غیر فارس بیانی نوشتاری غیر از زبان آپارتایت حاکمان
 حکومت مرکزی نباید بیاموزد . آیا ساده ترین تعریف آزادی بیان حق بیان و نوشتار وانتشار
 بیان به زبان مادری نیست؟. اگر هست پس چه شده به یک باره همه  همکار شدند و تمام 
ستایش ها وحرف و حدیث های ۱۰ و۲۰ ساله اخیر یادشان رفت و اولین قدم برای رسیدن
 به آزادی را با سرکوب آزادی بیان به زبان غیر فارس شروع کردند و همه دوستان حکومتی و
غیرحکومتی همدست و همکار مطلق دیکتاتور مرکزی شدند.بدون آموزش زبان مادری چگونه 
میتوانند این ملت ها فرهنگ شفاهی چندین هزار ساله خود را مکتوب ونوشتاری کنند.؟

خوبی این تصویر این است که همهء  آنها صورت های مشابهی دارند و به عمد نابینا هستند و در
 سراشیبی سقوط گام برمیدارند و گویا میخواهند نابینا هم بمانند و این ها نقاط  مشترک و
مطلق آنهاست.= حکایت ما مردم ایران.
در تکمیل کامنت دوستیکه گفته:
«آیا ساده ترین تعریف آزادی بیان حق بیان و نوشتار و انتشار بیان به زبان مادری نیست » 
دوست غزیزمشکل مملکت ما این است که ۷۲ میلیون احمدی نژاد دارد با همه تفاوت های افراد ،
باز همه مثل احمدی نژاد اند. همه بگونه ای ماشین وار و همشکل و همدست یک گونه فکر میکنند.
همه از آزادی بیان و دموکراسی و حقوق بشر و رواداری و ارزش های انسانی حرف میزنند اما
  همه اش تعارف است.
آنها هیچ کدام از این حرف ها را، حتی برای زن و بچه خود نمی خواهند. همه برای چندین نسل در
 مدرسه، یک نوع کتاب فارسی، را آموزش دیده اند همه با «بابا آب داد» شروع کردند با «هما دختر
 خنده روی بود» و «تصمیم کبری» و«حسنک کجایی» . سالها پای یک شبکه تلویزونی نشسته و
 خلاصه همه روباط وار سالها یک تجربه مشترک را داشته اند. اگر کسی از زبان مادری یا فرهنگ
 بومی و یا حق تعیین سرنوشت حرف بزند .همه چوبه دار برایش آویزان می کنند.همه میخواهند
  گردن او را بشکنند. دگر نمی بینند، همه کورند و می خوان کور بمانند.
.مپرسید که پس این همه سخن از حقوق بشر چی شد؟ 
 پاسخ همه همان حرف امام است. « شما بشر نیستید.»
 اگر بشر بودید لابد فقط فازسی میخواستید  بخواهید و بنویسد و حرف دلشان این است بشر آن
 هم در ایران که فرهنگ بومی و ملی غیر فارس ندارد. اصولا بشر در ایران تجزیه طلب نمیشود  و
 اگر شد از بشریت خارج شده و حقوق بشر و حتی حیوان هم شاملش نمیشود.
 و در مورد آزادی بیان هم که حیوان  زبان بسته است .زبان مادری بچه دردش می خورد. بله این
 است حرف دل آنها که اروپا و آمریکا را  مهد آزادی و حقوق بشر و خیر خواهی میدانند (همانطور
 که گفتید طی بیست سال اخیرشان). اما اگر این قومها کمک از این دول بخواهند بیکباره آمریکا 
و اروپا میشوند استعمار گر و ابرقورقورت.
 ناهید

همکاری مطلق درخودسانسوری وهمکاری اختیاری باکورکنندگان روشنایی

مانا مشرق از روی این اسکی نرفته ؟