ایران یکی از خطرناک‌ترین کشورهای جهان برای عابران پیاده است. مطابق آمارهای منتشر شده سازمان پزشکی قانونی، هر سال چیزی حدود شش هزار عابر پیاده جان خود را بر اثر تصادف با وسایل نقلیه از دست می‌دهند.
به‌تازگی کمپینی در ایران راه‌اندازی شده است تا با آگاهی‌بخشی عمومی درباره حقوق عابران پیاده، خطر تصادف شهروندان با وسایل نقلیه را کاهش دهد.
کمپین «من هم خط عابر پیاده را می‌خوانم»، با هدف بالا بردن ایمنی عابران پیاده و دعوت به حرکتی جمعی و مدنی برای کاستن از حوادث ترافیکی فعالیت می‌کند و آموزش رانندگان اتومبیل و موتورسیکلت برای رعایت قوانین و دعوت از شهروندان برای عبور از خط عابر پیاده در معابر عمومی، از مهم ترین برنامه‌های آن است.
تصادف مرتضی قدسی، از فعالان فرهنگی و اجتماعی شهر بابل با یک موتورسیکلت در ۱۸ شهریور ۹۳، محرک تشکیل این کمپین شده است که می‌خواهد برای به رسمیت شناخته شدن حق شهروندان پیاده فعالیت کند.
ستاره قدسی، از طراحان این کمپین در گفت‌و‌گویی با روزنامه همشهری درباره آن‌چه منجر به راه‌اندازی این کمپین شده، گفته است: «پدرم در حال عبور از خط عابر پیاده بود که با یک موتور سیکلت تصادف کرد و از آن زمان تاکنون به‌خاطر آسیب‌هایی که به سرشان وارد آمده، دچار اختلالات شناختی و ضایعات مغزی شده‌اند. یک سال پس از گذشتن این اتفاق به این فکر کردیم که به‌جای نگاه شخصی و انتقام‌جویی، به دنبال راهکاری برای پیشگیری از حوادث مشابه باشیم.»
وب‌سایت خط عابر، شعار این کمپین را «رعایت حق عابر پیاده خواست مشترک ماست» اعلام کرده است.
مشارکت‌کنندگان در این کارزار تلاش می‌کنند تا با عینیت بخشیدن به این خواسته، آگاهی افراد سواره و عابران پیاده از میزان مرگ و میر و آسیب‌های ناشی از تصادف‌های رانندگی را بالا ببرند تا شهروندان نسبت به یکدیگر احساس مسئولیت بیش‌تری داشته باشند.
برای همراهی با این کمپین هم دو راه وجود دارد: پیوستن به «حرکت پیاده» یا همراهی با «حرکت سواره». هر کدام از این دو گروه پیمان‌نامه‌های جداگانه‌ای دارند که مشارکت کنندگان ملزم به اجرای آنها هستند.
در گروه اول، عابران پیاده متعهد می‌شوند که با اهمیت دادن به عبور از خط عابر پیاده و به اشتراک گذاشتن تجربه‌های ناخوشایند، تعهدات شهروندی خود را به‌جا بیاورند. آنها با استفاده از هشتگ «#من_پیاده‌ام»، تجربه‌های خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند.
گروه دوم از رانندگان اتوموبیل و دارندگان موتورسیکلت تشکیل شده است. کسانیکه که با نصب برچست(استیکر) کمپین روی شیشه جلو و بدنه وسایل نقلیه‌شان، خود را ملزم به رعایت حقوق عابران پیاده می‌دانند.
توجه کردن به سرعت مجاز، کاهش سرعت هنگام مشاهده عابران پیاده و استفاده نکردن از پیاده‌روها به عنوان مسیر عبور و مرور موتورسیکلت، از جمله مواردی است که گروه سواره به آن توجه دارد. آنها با استفاده از هشتگ «#برچسب_خط_ عابر» مشارکت خود با کمپین را در شبکه‌های اجتماعی اعلام می‌کنند.
این کمپین با استفاده از اینستاگرام و توییتر و با انتشار دادن تصاویر و پیام‌های متنی از تجربه‌های مرتبط با پیاده‌روی، عبور از خط عابر و یا مواجهه عابران با اتوموبیلها و موتور سیکلت‌ها، به‌دنبال امن کردن عبور و مرور شهروندان پیاده، در تمامی شهرهای ایران است.
بهمن فرمان‌آرا، کارگردان سینما و بابک احمدی، نظریه‌پرداز و منتقد نیز حمایت خود از این کمپین اعلام کرده‌اند و در فیلم‌هایی که در وب‌سایت خط عابر منتشر شده از ضرورت توجه اجتماعی به مساله حقوق عابران پیاده گفته است.
بابک احمدی: مخاطرات رعایت نکردن قانون و رعایت نکردن حق آدم‌های دیگر هیچ کجا این‌قدر خوب به چشم نمی‌آید که در رانندگی …. مثلا مدرن زندگی می‌کنیم، اما اولین و ابتدایی‌ترین نکته یعنی رعایت حقوق یک فرد، اهمیت یک انسان، اهمیت جان یک آدم، هر که باشد، این را در نظر نمی‌گیریم. به معنی واقعی کلمه، بی‌پناهیم. دولت اعلام بی‌طرفی کرده، کوچک‌ترین کمکی در این زمینه نمی‌کند. تمام مساله‌اش جزیی‌ترین مسائل ایدئولوژیک خودش است که موی یکی، یک ذره بیرون نباشد.
اما ناآگاهی یا مسئولیت‌ناپذیری شهروندان در قبال یکدیگر، تنها دلیل حوادث مرگبار ترافیکی برای عابران پیاده نیست. بسیاری از شهرهای ایران، شهرهایی بدون پیاده‌رو هستند و امکان جا‌به‌جایی بی‌خطر شهروندان پیاده یا دوچرخه‌سوار در آنها پیش‌بینی نشده است.
به گفته محسن مهرابی، رییس پلیس ترافیک شهری نیروی انتظامی، «بیش‌ترین تصادفات عابران پیاده در بلوارها، کمربندی‌ها و بزرگراه‌ها اتفاق می‌افتد و دلیل آن نبود خط‌‌کشی یا نصب نشدن پل عابر ایمن‌سازی شده است و عابران پیاده با تردد در سطح سواره‌رو حادثه آفرین می‌شوند.»
مرتضی قدسی، یکی از هزاران قربانی هر سال است که به‌خاطر بی‌نظمی اجتماعی، مشکلات زیرساخت شهری و رعایت نشدن قوانین رانندگی، جان خود را از دست می‌دهند یا برای همیشه خانه‌نشین می‌شوند.
خانواده و دوستان او اما تصمیم گرفتند به جای محدود کردن خود به راهروهای دادگاه و زندان، به میدان جامعه بیایند و با آگاهی بخشی عمومی از تکرار چنین حوادثی در آینده جلوگیری کنند.
با سلام مشگل تصادفات عابران پیاده فقط عابر نیست اینجانب مدتهاست که گرفتار عبور از محل تعیین شده جهت عابرپیاده میباشم به علت اینکه رانندکان به هیچ وجه در مکانهی حط کشی شده برای عابر نه تنها نمیایستند بلکه بسرعت بالا قصد عتور از این مکانها دارند بطوریکه غالبن عابر بایددو سه دقیقه منتظر بماند تا زمانی که فاصله یکی از اتوموبیلها در حدی باشد که عابر فرصت گذشتن از خیابان را پیدا کند متاسفانه رانندگان چه باسواد بالا وچه پائین مطلقن رعایت قوانین رانندگی را نمیکنند
amir / 19 September 2016
این کوشش بسیار خوبی است. ولی باید متوجه بود که جهت فعالیت در حل معضل رانندگی در ایران میباید سیاسی باشد و دولت و رژیم را هدف قرار دهد و نه اینکه مردم را مقصر بشناسد و هدف قرار دهد. تا مقدار بسیار زیادی این سیستم است (دولت) که تعیین کننده رفتار مردمی است و نه برعکس.
آریو دادمهر / 19 September 2016
درست میفرمایند. آیین رفت و آمد یا آمد و شد وارونه شده . رگذر یا پیاده باید در کنار خط کشی بایستد تا خودروها با شتاب بگذرند سپس رهگذر این سو و آن سو را ببیند و با نگرانی و شتاب بگذرد؛ درست تر بگویم، بگریزد.
این آشفتگی پیش از شیوه و آیین رفت و آمد، فرهنگ و زبان ما را فراگرفت. تا آن درست نشود این هم درست نخواهد شد. یا کار همزمان می خواهد.
در همین جا واژگان زیبا و رسای ایرانی مانند رهگذر، گذر، گذار و گذرگاه ، خودروها و پیشامد را نمی بینید! بجایشان عابر، معابر، عبور، وسائط نقلیه و حوادث مانند اینها گرا میگذاریم. و همین ما مردم از عرب می نالیم که زبان و فرهنگ ما را نابود کرده و به ما آموخته که …. !
هستند کسانی از امت حزب اله حاضر در صحنه که می گویند فلانی ! دست بردار ! گیر نَده! به اصل قضیه توجه کن!
آری ! آنجا که فرهنگ بنیاد و ریشه شمرده نشود، جای این سخنان نیست.
با رفتارهایی که فرمانروایان کردند و بزرگان فرهنگی ما هم مهم نشمردند و چه بسیار خود هم ویرانگر فرهنگ شدند، کار در زمینه های دیگر نیز نابسامان شد.
شرح این …. این زمان بگذار تا گاه دگر !
بابکان / 20 September 2016