فتح‌الله بی‌نیاز منتقد سرشناس ادبیات معاصر ایران و نویسنده چندین رمان و مجموعه داستان در اثر سکته قلبی، به طور غیر منتظره‌ای، در حالی‌که برای شرکت در یک جلسه ادبی از منزل خارج شده بود، در خیابان صادقیه تهران درگذشت.
خبرگزاری مهر گزارش داده است که پس از آنکه این منتقد ادبی و داستان‌نویس معاصر ایرانی دچار حمله قلبی شد، امدادگران او را به بیمارستان فیروزگر تهران منتقل می‌کردند که در راه چشم بر جهان ما فروبست.
بی‌نیاز در سال ۱۳۲۷ در مسجدسلیمان متولد شده بود. او دانش‌آموخته رشته مهندسی برق از دانشگاه صنعتی شریف بود و از او در مجموع ۱۵ رمان و هفت مجموعه داستان کوتاه و هشت کتاب در زمینه نقد و نظریه ادبی منتشر شده است.
فتح‌الله بی‌نیاز یکی از اعضای هیأت دبیران جایزه مهرگان ادب، قدیمی‌ترین و از معتبرترین جوایز غیر دولتی ایران بود.
بی‌نیاز همواره از هر فرصتی برای انتقاد از سانسور دولتی در ایران و خودسانسوری نویسندگان و شاعران ایرانی استفاده می‌کرد. او اعتقاد داشت که سانسور فرهنگ ریاکاری را در جامعه ترویج می‌دهد. به گفته او «تفاوت میان واقعیت و چیزی که در کتاب‌های ممیزی شده منتشر می‌شود، به نوعی مبین ترویج ریاکاری‌ست. به عبارت دیگر مؤلف با مخاطب رابطه‌ای ریا‌کارانه برقرار کرده و ناخواسته باعث ترویج این رویه در سطوح مختلف جامعه می‌شود.»
بی‌نیاز پیش از درگذشتش، در فروردین ۹۴ به خبرگزاری کتاب ایران گفته بود ۱۵ کتاب از تألیفات او از وزارت ارشاد اسلامی مجوز دریافت نکرده و او «از خیر انتشار» این کتاب‌ها گذشته است.
فتح‌الله بی‌نیاز نویسنده و منتقدی بسیار پرکار بود. کتاب‌های «بعد از مرگ هنوز می‌میرم»، «ترجیع‌بندی برای شاعران جوان»، «دریاسالار بی‌دریا»، «عطش ماندگار»، «مکانی به وسعت هیچ» و «ملاقات با مسیح» در میان آثار عدیده او جایگاه ویژه‌ای دارد. « نقد، تحلیل و تفسیر چند داستان معتبر جهان» از نوشته‌های او در برخی دانشگاه‌های کشور تدریس می‌شود و از آثار پرفروش نقد ادبی در ایران به شمار می‌آید.