اکبر گلپایگانی معروف به «گلپا» خواننده سرشناس ایران در هشتاد و نه سالگی درگذشت. محمد علی گلپایگانی (گلریز) خبر درگذشت برادرش را تأیید کرده است. گلپا ۱۰ بهمن ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. او که در خردسالی به عنوان قاری قرآن دریافته بود صدای خوش دارد، گفته بود با نوازنده‌ تنبک جهانگیر ملک همکلاس بوده و در زنگ تفریح و اوقات فراغت به‌همراه ضرب‌نوازی او صدای خود را می‌آزموده است. یک دیدار اتفاقی در منزل مرد درویش‌ مسلکی که آوازی خوش نیز داشته، گلپا را روبه‌روی نورعلی‌ خان برومند می‌نشاند. نورعلی خان صدای او را که شنید، او را به فراگرفتن موسیقی فراخواند و گلپا نزدیک به ۱۰ سال نزد نورعلی‌ خان به شاگردی نشست و صدای خود را صیقل داد. برومند معتقد شده بود که بُرد و لطافت صدای گلپایگانی در عرصه موسیقی سنتی نظیر ندارد. داود پیرنیا از گلپا خواسته بود به هنرمندان برنامه‌ او بپیوندد و او نیز که در آن زمان ۲۵ سال داشت بلادرنگ پذیرفته بود، با آنکه برومند او را از این کار برحذر می‌داشت. همین نافرمانی گلپا را از چشم نورعلی‌ خان انداخت، ولی او کار خود را کرد. گلپا در مصاحبه با رادیو زمانه گفته است: «این آقا از من دعوت کرد که من به گل‌های جاویدان بروم و من این دعوت را پذیرفتم، چون خودم احساس می‌کردم آن‌چه که من می‌خواهم یاد بگیرم دیگر تک و توک خواهد بود، آن‌هم از جاهای دیگر و منابع دیگر باید به‌دست بیاورم و چیزی که آموخته‌ام را حالا باید در خدمت مردم بگذارم.اصلاquot; هنر برای مردم است.» گلپا اما نه تنها در برنامه‌های «گل‌ها» شرکت کرد، که پایش به کاباره‌ها نیز باز شد و در سال‌های پیش از انقلاب شهرتی به هم زد. او نیز از همراهی بسیاری از استادان موسیقی سنتی برخوردار بود. ولی در این میان به فرهنگ شریف و اسداله ملک علاقه و رغبت بسیار داشت. آواز‌ها و تصنیف‌های بی‌شماری را با همراهی آن دو اجراء کرده است که بعضی از آن‌ها با استقبال بسیار روبه‌رو شده. از او آلبوم‌های «موی سپید»، «مست عشق»، «عقیق»، «دل ای دل»، «بزم عاشقان» (مشترک با ایرج)، «روی برگی بنویس عشق»،«چرا عاشق نباشم» و قدر محبت منتشر شده است. او در سال ۸۴ دکترای افتخاری از دانشگاه تهران را دریافت کرد.