در سال ۲۰۰۰ یونسکو ۲۱ فوریه هر سال را به عنوان روز جهانی زبان مادری مقرر کرد. هدف یونسکو از برگزاری چنین روزی ایجاد تنوع زبانی و فرهنگی در یک جهان چندزبانی‌ست.
نیمی از زبان‌های جهان در حال انقراض است. یونسکو بر آن است که این زبان‌ها را که هویت فرهنگی اقوام را رقم می‌زنند از انقراض نجات دهد.
در روز جهانی زبان مادری یونسکو برنامه‌هایی برگزار می‌کند و توجه همگان را به زبان‌های در حال انقراض جلب می‌کند. همچنین در این روز به اهمیت فراگیری زبان‌های دیگر نیز اشاره می‌شود.
بسیاری از زبان‌ها به نسل بعدی منتقل نمی‌شوند و پس از مدتی فراموش می‌گردند. در جهان زبان‌هایی هست که کمتر از یک صد نفر با آن ها خودشان را بیان می‌کنند. این زبان‌ها حتی ثبت هم نشده‌اند.
در ایران قوم‌ها و ملت‌های زیادی از دیرباز زندگی می‌کردند. ترک‌ها، کرد‌ها، بلوچ‌ها، ترکمن‌ها، لر‌ها، عرب‌ها، مازندرانی‌ها، گیلانی‌ها و … هر یک به زبان مادری خودشان سخن می‌گویند و به فرهنگشان دلبسته‌اند. اما با این‌حال زبان فارسی به آن‌ها تحمیل شده است. یکی از خواسته‌های قوم‌ها و ملت‌ها در ایران در صدر انقلاب خودمختاری و استقلال فرهنگی بود. اما این خواسته بر حق در همان بهار آزادی سرکوب شد و این سرکوب فرهنگی تاکنون همچنان ادامه دارد.