برو کنار!

شعرها را از بر هستیم <آفتاب مال من است. زمین هوا مال من است> . ای وای از بشر خودخواه که هنوز نمی داند از همه آنها بوجود آمده است. از آتش است از آب است از هواست و به خاک برمی گردد . شرح این تصویر خودخواهی ست او نور را در مقابل نور کنار می زند و نمی داند که اینکار همانند کنار زدن یک بچه از مادر اوست .

خدا به مردم ایران رحم کند چه بر سرمان آمده که فجایع تا این حد برایمان عادی شده از مرگ دیگران شاید لذت هم ببریم آینده مان خیلی سیاه به نظر میرسد اگر اینگونه بمانیم و به خود نیاییم خدا به ما رحم کند

این هم از بدبختی و توسری خوری ملت ماست اگر مردم میتوانستند حق خود را بگیرند و نگذارند پایمان شود, اگر اینقدر ترسو نبودند و در مقابل بی عدالتی به خیابان ها میریختند ؛ هیچ وقت فقر تا این حد پیش نمی آمد که این بر سر جوانان بیاید

من سایه‌ای افتاده و لرزانم
افتاده‌ام تا در ره جانانم
……
……
ای مهر درخشان، من شام سیاهم
تو رهرو گردون، من مانده براهم
سرگردانم
بی سامانم
از بیم تنهایی،…. پریشانم من
از من مگریز جانا که خود گریزانم من
گر………..
از این جان بازیها کجا پشیمانم من
تا نقاب چهره خورشیدم…….
تا نهان کننده اسرارم……….
………….
………….
همه جسمم او
همه جانم او
که نشانی از جانانم
——————-
بانو دلکش

ما برخواهیم خواست، منتها باید ایدئولوژی حاکم رنگ ببازه، مردم آگاه بشن بعد دسته جمعی میهن خود را کنیم آباد