تعدادی از روزنامه‌نگاران در ایران با انتشار بیانیه‌ای به انفعال انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران در برابر اخراج روزنامه‌نگاران و مسایل صنفی آنها اعتراض کردهاند.
این روزنامه‌نگاران با اشاره به اخراج چند ده خبرنگار و روزنامه‌نگار در هفته‌های اخیر و محرومیت بسیاری از خبرنگاران از قراردادهای کاری محکم و حقوق قابل توجه، نوشته‌اند که «همین قرارداد و حقوق نیم‌بند هم در گردابِ تصمیماتِ مدیریتی ویران می‌شود.»
بر اساس این بیانیه، اخراج‌ها در بسیاری از رسانه‌ها به علت تهدیدات امنیت شغلی علنی نمی‌شوند و خبرنگاران در سکوت خبری بیکار و به انزوا کشیده می‌شوند.
این خبرنگاران با اشاره به اینکه احکام اخراج آنها را از زندگی باز می‌دارد، به مواردی اشاره کردهاند که با وجود قرارداد قابل اتکا به خاطر دولتی بودن رسانه یا اعمال نفوذ مدیران مسئول، در نهایت دعوای حقوقی در ادارات کار فقط زحمتی اضافه برای خبرنگاران داشته و به نتیجه قابل توجهی نرسیده است.
◄متن کامل بیانیه در اینجا: اعتراض‌نامه اهالی رسانه به انفعال چند ساله انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران
اخیرا ۱۰ تا ۱۲ نفر از روزنامه‌نگاران روزنامه شرق، یک نفر از بخش صفحه‌آرایی، دو نفر هم از بخش حروف‌چینی اخراج شده‌اند. سه نفر دیگر هم در فروردین ماه به خاطر کاهش ۳۰ درصدی دستمزدها استعفا کردند. تغییرات فعلی منجر به آن شده که تعداد صفحه‌های این روزنامه از ۱۶ به ۱۲ برسد و برخی صفحات حذف شوند.
نویسندگان این بیانیه از انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران به دلیل داشتن «ترکیب بعضاً کارفرمایی هیئت‌مدیره» انتقاد کردهاند و گفته‌اند عملکرد و مواضع این انجمن صنفی در قِبال بی‌ثباتی قراردادهای کاری، دستمزدهای کم و غیرقانونی و اخراج‌ها، به بیانیه‌هایی که جز به «متأسفیم» و «امیدواریم» چیزی ندارد ختم شده و از ماهیتِ کارگری خارج شده است.
آنها انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران را متهم کردهاند که در آخرین بیانیه به نوعی به حمایت از کارفرما پرداخته است و این تشکل صنفی به یک تشکل نمایشی مبدل شده است.
نویسندگان این بیانیه نوشته‌اند:
«اگرچه ما خبرنگاران تشکلی سراسری -و نه استانی- نیاز داریم اما حداقل انتظار می‌رفت این انجمنِ تازه متولد شده مشکلات روزنامه‌نگاران را رصد کند و برای حمایت از آنان وارد عمل می‌شود. این انتظار وجود داشت که “انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران” با نظارت دقیق و پیگیری‌های مستمر از ادامه روند نادیده گرفته شدن حقوق روزنامه‌نگاران چه از سوی همکاران صنفی و چه از سوی نهادهای دیگر جلوگیری کند اما نه تنها این اتفاق رخ نداد، بلکه وجود انجمن و ضعف عملکرد آن، امید اهالی رسانه را برای داشتن حمایت صنفی از بین برد.»
روزنامه‌نگاران نویسنده این بیانیه از «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» پرسیده‌اند که چرا گزارش دقیقی از جلسات هیئت مدیره و مذاکرات و تصمیمات اتخاذ شده به صورت ماهانه و سالانه ارائه نمی‌دهد و چرا روند تصمیمات و آرا شفاف نمی‌شود.
آنها همچنین خواهان شفاف‌سازی در زمینه کمک‌‌های مالی به این انجمن شده‌اند و پرسیده‌اند که آیا «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» در جریان توزیع ۱۰۰ میلیارد تومان «بودجه کرونایی وزارت کار» به مطبوعات قرار گرفته یا نه و اگر این بودجه توزیع شده چرا انجمن با وجود اخراج‌ها سکوت کرده و آیا توانسته بر توزیع عادلانه آن نظارت کند و اگر هم این بودجه اساساً توزیع نشده، چرا انجمن اجازه می‌دهد که با تبلیغ چنین اقدامی از عنوان کمک به روزنامه‌نگاران سوءاستفاده شود؟
در آغاز بحران کرونا در ایران، دستیار محمد شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از اختصاص ۱۰۰ میلیارد تومان بودجه کمکی به رسانه‌ها حرف زده بود.
حضور تنی چند از اعضای هیئت مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» در همکاری مستقیم با دولت به عنوان کارمند یا مشاور رسانه‌ای و روابط عمومی نهادهای دولت نیز مورد انتقاد این بیانیه قرار گرفته است.
آنها همچنین خواهان پاسخگویی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران به علت واکنش نشان ندادن درباره اخراج خبرنگاران، بی‌توجهی به تخلف کارفرمایان در پرداخت پایین‌تر از حداقل دستمزد در سال ۹۹ و مداخله نکردن در دعاوی حقوقی علیه کارفرمایان به نفع اهالی رسانه شده‌اند.
بر اساس این بیانیه، هر یک از این موارد استقلال و اثرگذار بودن این تشکل را از بین می‌برد و نویسندگان خواهان پاسخگویی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در مقابل تمام موارد ضعف عملکرد شده‌اند.
در همین زمینه: