انصافا کاریکاتور تلخ و تأثیرگذاری است. آقای نیستانی دست شما در خدمت به ایران و ایرانی همیشه به کار باشد
Anonymous / 27 November 2012
آن روز بزرگ …خواهد آمد …
روز خونخواهی یایکان این سرزمین….
آن روز که داروغکان خون آشام این سرزمین …به دار آویخته میشوند….
رنئه باد …ایران ..ایران …ایران…
Anonymous / 27 November 2012
خدا به مادرش صبر بدهد
Anonymous / 27 November 2012
روح شهدای راه حقیقت و آزادگی شاد ویادشان در قلب ما جاویدان است.
Anonymous / 27 November 2012
اینا به خاطر عقاید غلطشون مملکت و دارن به باد می دن جون انسانا اصلا در برابر اجرای اسلام راستین!!! اهمیتی نداره.می خوان برای جهانم تعیین تکلیف کن.میگن خدا خرو می شناخت شاخش نداد .
خدا به همه شهدا و خانواده هاشون صبر بده.
Anonymous / 27 November 2012
درود بر شرفت مانای عزیز
Anonymous / 27 November 2012
سکندر بسوختو مغول بکوشتو تازی برد
امام امت ما این سه کار یکجا کرد !!!!!!
Anonymous / 28 November 2012
تمام مشکل مذهبه. استبداد توی ایران دو جنبه داشته یکی ظاهری و یکی ریشه اش. ظاهرش سلطنت بود که سال 57 از بین رفت ولی ریشه استبداد که مذهبه باقی مونده.
Anonymous / 28 November 2012
این روزها عجب آرامشی احساس می کنم. هر چند که هم هر روز خبر بد می شنوم ولی آرامش دارم. آرامش قبل از طوفان. احساس می کنم که ظلم و جهالت در ایران دارد آخرین پرده خودش را بازی می کند و می خواهد اوج هنرش را به همگان نشان دهد. حالا که آنها بازیگرند ما چرا تماشاچی های خوبی نباشیم. تماشا می کنیم و آنها گاهی سهراب گاهی ندا و ستار گاهی نسرین را می آورند روی صحنه و ما تماشاچیان متاثر و منتظر. کاش از بین ما تماشاچیان هم بازیگری ظهور کند که بتواند از خشم ما توفانی بسازد و بساط ظلم و جهالت را براندازد. من جان ناقابلی دارم که پیشکش آزادی و انسانیت. کاش قهرمانی پیدا می شد که ما را از این سردرگمی درآورد.
Anonymous / 28 November 2012
ممنون مانای عزیز.
Anonymous / 28 November 2012
یعنی یک انسان ، یک هنرمند، می تونه اینقدر خلاق و فهیم باشه؟ واقعا هر کدوم از کارهای آقای مانا رو که می بینم عمیقا به فکر فرو می رم. دستت ، ذهنت ،خلاقیتت و شرافتت همیشه پایدار !
Anonymous / 28 November 2012
بالخره یه روزی زمستون سر میاد و همه عاشقانه و بااشک شوق سر اومد زمستون سر میدیم . زنده باد ستار ، زنده باد ازادی و زنده باد هنرمند با اصالت ایرانی
Anonymous / 28 November 2012
انار
دانه هایش نشان بیشمار ماست
آنقدر چلاندند تا ترکیدیم
و سرزمینمان خونین شد
دو انار به سینه ات می دوزم
تا هنگام دوشیدنت
دستانشان خونین شود
اینجا ایران است
صدای ما را از سوت قطار می شنوید
و وحشتت خروج از ریل
یک قفس
بال پریدن می خواست
مرغ عشقش دادیم
و چنان درد کشید تا تخم ذاشت
و قفس
پر شد از مرغان عاشق
بچه های زندان
بچه های اسارت
یادتان گرامی باد
Anonymous / 29 November 2012
توجه: کامنتهای توهینآمیز منتشر نمیشوند. کامنتهای حاوی لینک به عنوان "اسپم" شناخته میشوند.
انصافا کاریکاتور تلخ و تأثیرگذاری است. آقای نیستانی دست شما در خدمت به ایران و ایرانی همیشه به کار باشد
Anonymous / 27 November 2012
آن روز بزرگ …خواهد آمد …
روز خونخواهی یایکان این سرزمین….
آن روز که داروغکان خون آشام این سرزمین …به دار آویخته میشوند….
رنئه باد …ایران ..ایران …ایران…
Anonymous / 27 November 2012
خدا به مادرش صبر بدهد
Anonymous / 27 November 2012
روح شهدای راه حقیقت و آزادگی شاد ویادشان در قلب ما جاویدان است.
Anonymous / 27 November 2012
اینا به خاطر عقاید غلطشون مملکت و دارن به باد می دن جون انسانا اصلا در برابر اجرای اسلام راستین!!! اهمیتی نداره.می خوان برای جهانم تعیین تکلیف کن.میگن خدا خرو می شناخت شاخش نداد .
خدا به همه شهدا و خانواده هاشون صبر بده.
Anonymous / 27 November 2012
درود بر شرفت مانای عزیز
Anonymous / 27 November 2012
سکندر بسوختو مغول بکوشتو تازی برد
امام امت ما این سه کار یکجا کرد !!!!!!
Anonymous / 28 November 2012
تمام مشکل مذهبه. استبداد توی ایران دو جنبه داشته یکی ظاهری و یکی ریشه اش. ظاهرش سلطنت بود که سال 57 از بین رفت ولی ریشه استبداد که مذهبه باقی مونده.
Anonymous / 28 November 2012
این روزها عجب آرامشی احساس می کنم. هر چند که هم هر روز خبر بد می شنوم ولی آرامش دارم. آرامش قبل از طوفان. احساس می کنم که ظلم و جهالت در ایران دارد آخرین پرده خودش را بازی می کند و می خواهد اوج هنرش را به همگان نشان دهد. حالا که آنها بازیگرند ما چرا تماشاچی های خوبی نباشیم. تماشا می کنیم و آنها گاهی سهراب گاهی ندا و ستار گاهی نسرین را می آورند روی صحنه و ما تماشاچیان متاثر و منتظر. کاش از بین ما تماشاچیان هم بازیگری ظهور کند که بتواند از خشم ما توفانی بسازد و بساط ظلم و جهالت را براندازد. من جان ناقابلی دارم که پیشکش آزادی و انسانیت. کاش قهرمانی پیدا می شد که ما را از این سردرگمی درآورد.
Anonymous / 28 November 2012
ممنون مانای عزیز.
Anonymous / 28 November 2012
یعنی یک انسان ، یک هنرمند، می تونه اینقدر خلاق و فهیم باشه؟ واقعا هر کدوم از کارهای آقای مانا رو که می بینم عمیقا به فکر فرو می رم. دستت ، ذهنت ،خلاقیتت و شرافتت همیشه پایدار !
Anonymous / 28 November 2012
بالخره یه روزی زمستون سر میاد و همه عاشقانه و بااشک شوق سر اومد زمستون سر میدیم . زنده باد ستار ، زنده باد ازادی و زنده باد هنرمند با اصالت ایرانی
Anonymous / 28 November 2012
انار
دانه هایش نشان بیشمار ماست
آنقدر چلاندند تا ترکیدیم
و سرزمینمان خونین شد
دو انار به سینه ات می دوزم
تا هنگام دوشیدنت
دستانشان خونین شود
اینجا ایران است
صدای ما را از سوت قطار می شنوید
و وحشتت خروج از ریل
یک قفس
بال پریدن می خواست
مرغ عشقش دادیم
و چنان درد کشید تا تخم ذاشت
و قفس
پر شد از مرغان عاشق
بچه های زندان
بچه های اسارت
یادتان گرامی باد
Anonymous / 29 November 2012