هفتمین سالگرد زنده یاد «مرتضی ممیز» استاد گرافیک ایران روز جمعه ۱۹ آبان ماه در خانه هنرمندان برگزار شد.
عکس: برنا قاسمی، ایسنا.
11 November 2012
- با مدیریت ماشینی شبکههای اجتماعی که ما را وحشتزده، غمگین و خشمگین میخواهد، چه کنیم؟
- از زندان لاکان رشت، بند میثاق – جمشید عزیزی: پرفورمنس
- زمانیت تعلیق
- کشورهای ثروتمند توافق کردند: افزایش کمک مالی اقلیمی به ۳۰۰ میلیارد دلار در سال
- تصویب قطعنامه تاریخی سازمان ملل برای تدوین نخستین معاهده مقابله با جنایت علیه بشریت
- حمله هوایی به مرکز بیروت؛ رسانههای اسرائیلی میگویند یکی از «رهبران برجسته حزبالله» هدف قرار گرفت
- مائوریتزیو کاتلان: نقد طنازانۀ دنیای هنر
- نه به خشونت، «ژن، ژیان، ئازادی»، زن تا آزادی فلسطین و رهایی افغانستان
- دادگاه انقلاب به صورت غیابی علیه لیلا حسینزاده حکم داد
- نقض عدالت پس از ۱۱ سال: دادگاه ایران از پرداخت غرامت قانونی به خانوادۀ یک بهائی که به دلیل اعتقادش به قتل رسیده خودداری میکند
- خودکفایی در کشاکش حاشیه و مرکز؛ نگاهی به دلایل خشکی دریاچه ارومیه
- قتل بیسابقه امدادگران ــ ۳۲۰ امدادگر در غزه به دست اسرائیل کشته شدند
- «وفاق» بر سر شوک درمانی: نرخ بنزین و ارز آزاد میشود؟
- «آبان شد»: پیوند جنبش دادخواهی و ادبیات
- جاخوشکردهها و بیجاشدهها
- درسهایی از مبارزه فمینیستی علیه ازدواج کودکان در کلمبیا: «آنها دختربچهاند نه همسر»
- کارگران شهرداری ایرانشهر در انتظار سه ماه حقوق معوقه و سنوات
- قطعنامه علیه ایران ــ چه خواهد شد؟
- افول سازمان هنری رسانهای اوج
- عاطفه رنگریز، زندانی سیاسی، به دلیل وخامت بیماری قلبی به بیمارستان منتقل شد
آگهی
مایل هستید هر روز مطالب زمانه را با ایمیل دریافت کنید؟
نشانی ایمیل خود را در اینجا وارد کنید:
مرحوم آقای ممیز را می‌توان از جمله افرادی بشمار آورد که توانایی ذاتی در بزرگ جلوه دادن بی اهمیت‌ها و کوچک جلوه دادن با اهمیت‌ها دارند. وی از جمهوری اسلامی نشان درجه یک دولتی گرفته‌بود اما همیشه ژست آدم‌های مخالف‌خوان را می‌گرفت.
با آنکه افراد دیگری در جامعه طراحان گرافیک ایران بوده‌اند که توانایی‌های بالای حرفه‌ای داشته‌اند مانند بریرانی، حاتم، آواکیان، شیوا، کاظمی، کاتوزیان و … اما وی با نوعی رفتار استالینستی سعی در خود نمایی و حذف دیگران از مجامع حرفه‌ای داشت مانند ماجرای طراحی آرم هواپیمایی ملی ایران یا طراحی آرم بانک صادرات.
همیشه از بی‌توجهی به خود شکایت داشت با این حال می‌بینیم شاید تنها کشوری که در آن مجسمه یک طراح گرافیک (ممیز) را در آن چند جای محتلف نصب کرده‌اند ایران است.
حالا میبینم که از او امامزاده‌ای درست شده است که میلاد و وفاتش را هر سال گرامی میدارند و کلی از شیفته‌گانش گرد نامش سینه میزنند و به هم نان قرض میدهند.
با اینکه مخالف بزرگداشت هیچ هنرمندی نیستم و آثار وی را همپای دیگر هنرمندان این مرز و بوم ارج می‌نهم آیا چنین بت سازیی را روا میدانید؟ اینگونه شخصیت سازی‌ها چه پیامدی خواهد داشت؟
م-میرحسینی / 11 November 2012