زیر رنگین کمان

دلم خوش است ، که نامم کبوتر حرم است.

انچه بیش از همه نظر من رو جلب کرد تفاوت جهت دید (بخوانید دیدگاه) دو طرف دعواست است, و در حالیکه سربازی هست که پشت به زیبایی (که قلاده دارش وی را مجبور کرده به زیبایی و ارامش پشت کند) و زشتی و پلیدی را برای هم نوع خود بیافریند و این تصویر (زشتی و پلیدی) همانیست که خود نیز در برابر دیدگان خود می بیند. به نظر من درمانده ترین شخصیت این تصویر همان سرباز است که نه از ان رنگین کمان بهره ای دارد و نه پیرو هدفی است که به ان ایمان دارد.