ژیلا بنی‌یعقوب، همسر بهمن احمدی امویی در نامه‌ای خطاب به عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران اعتراض خود را به رعایت نشدن حقوق اولیه همسرش به عنوان یک زندانی اعلام کرد.
ژیلا بنی‌یعقوب روزنامه‌نگار که خرداد ماه سال گذشته بازداشت و به یک سال حبس تعزیری و ۳۰ سال محرومیت از حرفه‌اش محکوم شده، می‌گوید که پس از اعتراض به این حکم از دیدار حضوری با همسرش محروم شده است.
در بخشی از این نامه که در سایت کلمه منتشر شده، آمده است: «ملاقات حضوری یک امتیاز نیست که قابل سلب کردن باشد بلکه از حقوق اولیه و تصریح شده زندانیان در آیین نامهٔ سازمان زندان‌ها است.»
وی با اشاره به حکم صادره برای خود می‌گوید: «حکم سی سال محرومیت از حرفه روزنامه‌نگاری که از سوی یکی از قضات شما برای من صادر شده حتی با موازین حقوقی خود جمهوری اسلامی نیز همخوانی ندارد و از شما انتظار می‌رود که خودتان به این حکم اعتراض کنید.»
بهمن احمدی امویی ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ بازداشت شد و از سوی دادگاه به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است. وی در هفت ماه گذشته اجازه ملاقات حضوری با همسرش را نداشته است.
این روزنامه‌نگار می‌گوید که فردی که گفته می‌شده معاون دادستان بوده، با اعتراض به لبخند وی پس از شنیدن جواب منفی دادستان به درخواست ملاقات حضوری با همسرش، به وی گفته است که «گاهی گریه کن! گریه کنی به نفعت است.»
ژیلا بنی یعقوب در این نامه اعلام کرده است: «من به شما اطمینان می‌دهم که حتی برای به دست آوردن آزادی همسرم هم التماس نخواهم کرد چه برسد به خاطر یک ملاقات حضوری بیست دقیقه‌ای. این حق را برای من محفوظ بدانید که یک روز از شما بپرسم چه کسانی از ابراز عشق من به همسرم می‌ترسند؟ و ابراز عشق من کدام امنیت ملی را به خطر می‌اندازد؟»
در بخش دیگری از این نامه آمده است: «به من بگویید که براساس کدام آیین نامه و قانون می‌توان حق ملاقات حضوری را که حق همه زندانیان سیاسی است از آن‌ها سلب کرد. لطفا به من بگویید که چرا حتی با اینکه در آیین نامه سازمان زندان‌ها تصریح شده که حداکثر برای تنبیه یک زندانی می‌توان یک ماه او را از ملاقات حضوری محروم کرد، بهمن و خیلی دیگر از زندانیان سیاسی ماههاست که از این حق محروم بوده‌اند؟»
شمار زیادی از زندانیان سیاسی از ملاقات حضوری با خانواده‌هایشان محروم هستند و برخی همچون بهاره هدایت و مهدیه گلرو برای چندین ماه اجازه ملاقات کابینی نیز نداشتند.