هوشنگ رضوانی ـ «گری مور»، خواننده ایرلندی‌تبار، در حالی درگذشت که هیچکدام از هواخواهان بی‌شمار او باور نمی‌کردند که صدا و ساز گری مور در سن ۵۸ سالگی خاموش خواهد شد.
گری مور خواننده، نوازنده و آهنگسازی بود که در طی سالیان متوالی در سبک‌هایی چون بلوز، راک، بلوز راک، راک و هارد راک به هنرنمایی پرداخت. اگرچه از میان این سبک‌ها، سبک بلوز راک را به صورت وسیع‌تر و حرفه‌ای‌تر دنبال می‌کرد و به اعتقادی بسیاری از صاحب‌نظران سردمدار بلوز راک در عالم موسیقی به‌شمار می‌آید. مور حتی از همتای ایرلندی‌اش، «ویوین کمپل» نیز در فتح قلب مخاطبانش بهتر عمل کرد و توانست عده‌ی بیشتری را با خود همراه کند. اما، با این‌حال نباید فراموش کرد که کمپل با الهام از گروه «سوویت سوییج» که خود کمپل هم یکی از اعضای آن بود قطعه‌ی «کشتن زمان» را کاور کرده بود. گری و ویوین هر دو در سبک هارد راک بهترین‌هاشان را آفریدند.
نخستین آلبوم و یک گیتار جادویی
گری متولد ۴ آوریل ۱۹۵۲بود. از همان کودکی، در هشت سالگی آموختن موسیقی را آغاز کرد. زمانی که هر کودک ایرلندی روز‌هایش را به لذت بردن از دیدن مناظر طبیعی و زیبای ایرلند می‌گذراند، او مشغول فراگیری گیتار کلاسیک بود. هنگامی‌که بزرگ‌ترهای دنیای موسیقی نیز سازهاشان را با صدای «الویس پریسلی» کوک می‌کردند و یا «بیتل‌ها» غایت آمال آنان بود.
سخت‌کوشی او در راه آموختن باعث شد که بالاخره در سن ۲۱ سالگی بتواند اولین آلبومش با نام «خرد کردن سنگ» را منتشر کند.
«پیترگرین»، نوازنده مشهور گیتار بلوز، هنگامی که از گروه «فلیت وود» جدا شد و موسیقی را برای همیشه وداع گفت گیتار معروف «Gibson les paul» خود را به‌گری فروخت و پس از آن گیتار اصلی او گیتار جادویی پیتر گرین بود.
پیتر چنان گری را مسحور خود کرده بود که به یقین تاثیرگذاری هیچ‌کس بر گری به اندازه‌ی او نبود. او خیره‌کننده‌ترین نوازنده‌ی گیتار بلوز در زمان گری بود. پیتر نیز به گری جدای از دنیای حرفه‌ای علاقه داشت و اعتقاد داشت که گری مور در موسیقی یک استعداد است. گری برای نشان دادن ارادتش به پیتر نام یکی از آلبوم‌های خود را «بلوز برای گریی» گذاشت و این در حالی بود که پیتر دست حمایتگرش را پشت نابغه‌ی موسیقی راک بلوز نگه داشته بود.
یک دهه‌ی متفاوت در زندگی گری مور
دهه‌ی ۸۰ دهه‌ی متفاوت زندگی گری مور بود. او در این سال‌ها کارهای انفرادی‌اش را که با انتشار آلبومی زیر عنوان «بازگشت به خیابان» (۱۹۷۸ ) آغاز کرده بود، وسعت بخشید. در این دهه زندگی او بیشتر به تلاش در ابداعاتی در سبک‌های راک و هارد راک سپری شد.
گری مور از سال‌های دهه‌ی ۸۰ تا ۹۰ به چنان شهرتی در سبک‌های مختلف رسید که توانست طیف‌های گوناگونی از سلیقه‌ها را با خودش همراه کند. اما دیری نپایید که خستگی و فرسایش سبک متال او را به سمت بلوز، یعنی همان قلمرویی که مردم او را عاشقانه دوست داشتند کشاند. آلبوم «still got the bluse» که پر فروش‌ترین کار او نیز بود را می‌توان برای او نوعی بازگشت به خویشتن به حساب آورد. در این آلبوم «آلبرت کینگ»، «کولینز» و «گری هاری سون» با او همکاری داشتند.
گری مور درباره‌ی جنبه‌ی تلفیقی آثارش گفته بود: «من مدتی راک می‌زدم، و ظاهراً موسیقی راک مرا تحت تأثیر قرار داده بود، اما حالا می‌بینیم همه این سبک‌ها، اعم از جاز و پانک یا راک با هم خودبه‌خود در نوازندگی من تلفیق می‌شوند و فکر می‌کنم این اتفاق خوبی‌ست، چون فقط به این شکل است که من می‌توانم زبان و شکل بیان خود را پیدا کنم و اگر این اتفاق نمی‌افتاد، موسیقی من چیزی نبود جز کپی‌برداری از کارهای دیگران.»
و وقتی که به ریشه‌هایش در بلوز بازگشت، گفت: «احساس می‌کردم راک همه انرژی خلاق‌ام را از من گرفته. مثل یک ماهی بودم که او را از آب گرفته باشند.»
زخم یک حسادت بی‌جا بر چهره
گری بیشترین شهرت‌اش را در اروپا به‌دست آورد و در میان آمریکایی‌ها نتوانست به محبوبیتی که در اروپا داشت، برسد. او حتی در سال ۱۹۷۹ هنگامی که با گروه «تین لیزی» برای اجرای کنسرت به آمریکا رفت، نه تنها به اجرای برنامه‌اش نپرداخت بلکه گروه معتبر تین لیزی را نیز ترک گفت.
اساتید او «اریک کلایتون»، «جیمی هندریکس» و بیش از همه «مک پیتر» بودند.
گری چپ دست بود اما گیتار را با دست راست می‌نواخت.
او از دهه‌ی ۷۰ تا پیش از مرگ توانست بیش از ۲۰ آلبوم موسیقی حرفه‌ای را روانه‌ی بازار رقابت کند و پیشرو بلوز مدرن در جهان بود.
شگرد و خلاقیت گری مور در احیای بلوزهای قدیمی و اجرای آن‌ها به شیوه‌ای نوین توانست نسل‌ها و سلایق گوناگون را با او همراه کند. نسل‌های قدیمی‌تر سبک بلوز او را دوست داشتند و عصیانگران و دوستداران بلوز راک با او به اوج هیجان می‌رسیدند.
وجود بیش از۲۰ آلبوم موسیقی در کارنامه‌ی گری مور بی‌شک او را به یکی از پرکار‌ترین هنرمندان عرصه‌ی موسیقی اروپا تبدیل کرده بود و همین امرعاملی بود تا حواشی زندگی این هنرمند آن قدر زیاد نباشد که رسانه‌های زیادی را به دنبال خود بکشاند؛ جز زخمی عمیق که بر صورت او بود. زخمی بر آمده از حسادت مردی که همسرش شیفته‌ی گری بود و در تمام کنسرت‌های او در صف اول جای داشت. شوهر زن که تاب این علاقه را نداشت در یکی از کنسرت‌های گری به سمت او بطری شکسته‌ای را پرتاب کرد و چنین بود که زخم این حسادت بی‌جا تا دم مرگ بر چهره‌ی این هنرمند نقش بست.
در هتل کوستا دل سول، در اسپانیا
گری مور در ۶ فوریه ۲۰۱۱ هنگامی که مشغول گذراندن تعطیلات در هتلی مجلل واقع در اسپانیا بود به طرز مجهولی دیده از جهان فرو بست و با این‌که کمتر از دو هفته از مرگ او می‌گذرد، هنوز نتوانستند از چگونگی مرگ او پرده بردارند.
آدام پارسونز، مدیر گروه تین‌لیزی ششم فوریه روز خبر درگذشت گری مور را به شبکه جهانی بی‌بی‌سی اعلام کرد و گفت جسد گری مور در هتلی در کوستا دل سول پیدا شده است. او گفت گری مور از سلامت کامل جسمانی برخوردار بود و این خبر او را شوکه کرده است.
راز درگذشت غیرمنتظره‌ی او هر چه بود، این واقعیت دارد که صدا و گیتار رویایی گری برای همیشه خاموش شده است.
در همین زمینه: