شادی صدر، مدیر سازمان عدالت برای ایران در نامهای به اوری روزنتال، وزیر خارجه هلند، خواستار اعمال تحریمهای «موثر» اتحادیه اروپا علیه مقامات ایرانی شد.
این فعال حقوق زنان با اشاره به اعدام زهرا بهرامی، شهروند ایرانی- هلندی که نهم بهمن ٨٩ در تهران به دار آویخته شد، آورده است: «زمان آن فرا رسیده است که دولت هلند، به نمایندگی از خانواده تبعه خود، زهرا بهرامی و نیز در دفاع از حقوق همه قربانیان نقض حقوق بشر در ایران، ابتکار عمل را برای اینکه اتحادیه اروپا، تحریمهای موثری علیه مقاماتی که در نقض گسترده و شدید حقوق بشر در ایران دست داشتهاند اتخاذ کند را برعهده بگیرد.»
زهرا بهرامی که در تظاهرات اعتراضی عاشورای سال ۱۳۸۸ در تهران بازداشت شده بود، به اتهام «قاچاق مواد مخدر» در زندان اوین اعدام شد. مقامات ایران اعلام کرده بودند که به اتهامات امنیتی وی در دادگاهی دیگر رسیدگی خواهد شد.
در نامه مدیر سازمان عدالت برای ایران، آمده است: «قتل زهرا بهرامی، در حالی که هنوز به اتهامات امنیتی او به عنوان یکی از تظاهرکنندگان مخالف دولت رسیدگی نشده بود، پیامهای زیادی برای همه ما در بر داشت که مهمترین آنها این بود که در حوزه نقض حقوق بشر، هر چیزی در جمهوری اسلامی ایران ممکن است.»
این وکیل دادگستری که در سالهای اخیر دفاع از بسیاری از فعالان حقوق بشر را بر عهده داشته است، میگوید: «در صورتی که فردی به طور همزمان به دو جرم متفاوت متهم شده باشد، حتی اگر در یکی از آنها به اعدام محکوم شده باشد، اجرای این حکم تا مشخص شدن تکلیف اتهام دیگر به حالت تعلیق در خواهد آمد، اجرا نمیکند.»
خانواده زهرا بهرامی اعلام کردهاند که وی «تحت فشار بازجویی و زندان انفرادی» به داشتن مواد مخدر اعتراف کرده بود.
اوری روزنتال، وزیر امور خارجه هلند نیز در یک گفتگوی تلویزیونی اعلام گفت: «اتهام حمل مواد مخدر، موضوع دیگری است که جداگانه در روند خود باید به آن پرداخته شود نه اینکه با این روش وحشیانه با موضوع برخورد شود.»
دولت هلند پس از اعدام زهرا بهرامی، شهروند ایرانی-هلندی در ایران، روابط دیپلماتیک خود را با این کشور به حالت تعلیق درآورد.
شادی صدر با بیان اینکه دیپلماسی تاکنونی کشورهای اروپایی در تلاش برای وادار کردن دولت ایران برای احترام به موازین حقوق بشر، نتیجهای در بر نداشته، ادامه داده است: «امید واهی دولتهای اروپایی به نتیجهبخش بودن دیپلماسی سکوت و مذاکره و نگرانی آنان نسبت به اینکه اگر سیاستهای شدیدتری در پیش بگیرند، دولت ایران درهای مذاکره در زمینه حقوق بشر را به روی آنها ببندد، تاکنون مانع اتخاذ تحریمهای هوشمندی شده است.»
در پی سرکوب مخالفان دولت در پی اعتراضات پس از انتخابات در خرداد ماه سال گذشته، اعضای اتحادیه اروپا بارها نگرانی خود را از وضعیت حقوق بشر در ایران اعلام داشتهاند.
شادی صدر میگوید که مجموعه وقایع یک سال گذشته، به خصوص روند رو به افزایش اعدام زندانیان سیاسی در ایران نشان میدهد که دولت ایران نه تنها به مذاکرات پشت پرده بلکه حتی به شدید اللحنترین بیانیهها توجهی ندارد.
وی با اشاره به ضرورت اتخاذ اقداماتی «جدیتر و موثرتر برای جلوگیری از نقض حقوق بشر در ایران»، افزود: «با اینکه دولت هلند اعلام کرده که کلیه ارتباطات خود با دولت ایران را به حالت تعلیق در میآورد، اما این اقدام بدون پیگیری مجدانه پرونده اعدام زهرا بهرامی از طریق تمامی مکانیزمهای سیاسی و حقوقی موجود در سطح اتحادیه اروپا و نیز در سطح سازمان ملل کافی نیست.»
زهرا بهرامی ۴۵ ساله و فارغ التحصیل رشته موسیقی، در جریان حوادث پس از انتخابات سال گذشته در تهران و پس از روز عاشورا بازداشت شده است. وی دیماه گذشته به اتهام «نگهداری مواد مخدر» از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به اعدام محکوم شد.
شادی صدر، وکیل دادگستری و فعال حقوق زنان که در پی وقایع پس از انتخابات سال گذشته ایران را ترک کرد، موسسه عدالت برای ایران را برای پیگیری نقض حقوق بشر در ایران راهاندازی کرده است.
در اینکه اعدام عملی زشت و غیر انسانیست شک نباید کرد ولی با توجه به سابقه خانم بهرامی در قاچاق 3 کیلو کوکایین در هلند و وجود هزاران مورد دیگر نقض حقوق بشر حکومت ایران ؛ آیا بزرگ کردن این مورد کمکی به رفع نقض حقوق بشر در ایران خواهد کرد؟ باید منطقی برخورد کرد و همانند دولت هلند روند محاکمه را هدف قرار داد و اتهام اعدام را ، زن یا مرد بودن ایشان تاثیری بر اصل ظلم رفته به ایشان ندارد.
علی / 05 February 2011
متاسفانه غرب در رابطه با حقوق بشر در ایران بسیار کم کاری می کند و حتی تحریمهایی را هم که برای جلو گیری از اتمی شدن جمهوری اسلامی عنوان می کند در آنجا که منافعشان ایجاب می کند نقض می کنند که از آن جمله رفع تحریم سفر وزیر خارجه جدید این ادعا را به اثبات می رساند. غرب همواره آنجا که منافعش اقتضا می کرده از حقوق بشر در ایران دفاع کرده ولی در جمع به این مسئله اهمیتی نمی دهد. وقتی که جوانان ما در خیابانها قلع و قمع می شدند به اعتراض توخالی قناعت می کردند و همزمان تریبون های بین المللی را در اختیار سرکوبگران و صاحبان قدرت می گذاشتند و هیچوقت اجازه صحبت و استفاده از این تریبونها را به ملت ایران نمی دادند و هر فریاد کمک خواهی را در این جلسات سرکوب می کردند. نباید با طناب پوسیده اینان به چاه جمهوری اسلامی سقط کنیم.
داریوش / 05 February 2011