جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی طی بیانیه‌ای، از وضعیت زنان زندانی سیاسی در بند قرنطینه زندان اوین اظهار نگرانی کرده‌اند.
در این بیانیه که در تارنمای کلمه منتشر شده، آمده است که زنان زندان سیاسی از سه ماه پیش در اقدامی «ناگهانی و بی‌دلیل» با قطعی تلفن مواجه شدند و پس از آن به سالن در بسته‌ای که به بند متادون معروف است و پیش از مخصوص ترک اعتیاد زندانیان بود منتقل شده‌اند.
خانواده‌های زندانیان سیاسی در این بیانیه که خطاب به مسئولان قوه قضائیه و سازمان زندان‌ها نوشته شده خواستار رعایت «حقوق اولیه یک زندانی» شده‌اند و اعلام کرده‌اند که با این در خواست مطالبه اصلی‌شان که «آزادی همه زندانیان سیاسی از جمله زنان زندانی»، است را فراموش نکرده‌اند.
امضاکنندگان این بیانیه می‌گویند که سالن متادون مانند سلول‌های جمعی بازداشتگاه ۲۰۹ است و «زندانی از هرگونه آزادی عملی در فعالیت‌هایش محروم است.»
در وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ماه گذشته، هزاران نفر از مخالفان دولت بازداشت شدند، در حال حاضر ده‌ها تن از زنانی که در رخداد‌ها بازداشت شده‌اند در زندان اوین تهران به سر می‌برند. برخی از این زنان به احکام سنگین حبس محکوم شده‌اند و برخی دیگر در انتظار صدور حکم یا دادگاه تجدید نظر هستند.
بنا بر این بیانیه زندانیان سیاسی زن پس از انتقال به سالن متادون فقط روزی ۴۵ دقیقه حق استفاده از هواخوری دارند و بقیه روز را در سالن در بسته هستند و از شرکت در فعالیت‌های فرهنگی زندان، استفاده از تلفن و ملاقات‌های حضوری نیز محروم‌اند.
خانواده‌های زندانیان سیاسی با ابراز نگرانی از شرایط زنان سیاسی در بند، آورده‌اند: «درحالی که اکثریت این زندانیان از حق برخورداری از مرخصی محروم بوده‌اند، شرایط نگهداری آنان نیز به نسبت زندانیان سیاسی مرد بسیار اسف‌بار‌تر است.»
این بیانیه افزوده است که با انتقال زندانیان جدید به سالن متادون، برخی از زندانیان به دلیل محدودیت فضا مجبور به «کف خوابی» شده‌اند و تخت کافی برای زنان زندانی وجود دارد.
بهاره هدایت، عاطفه نبوی، مهدیه گلرو، هنگامه شهیدی، مینا فرخی، حکیمه شکری، زهرا حاتمی، سوسن تبیانیان، عالیه اقدام دوست و فاطمه ضیایی از جمله زنان زندانی در اوین هستند.
برخی زنان زندانی همچون نسرین ستوده و نازنین خسروانی نیز در حال حاضر در بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شوند و گزارش‌های رسیده حاکی از فشار بر آن‌ها و محرومیت‌شان از امکاناتی همچون لباس‌های گرم فرستاده شده از سوی خانواده‌‌های‌شان است.