از او یک مجموعه شعر منتشر شده بود: «استعداد روانی». عالی‌پور مقابل بیمارستان دانشگاه پزشکی اهواز با اسلحه خود را کشت.
این واقعه چهارشنبه ۶ مرداد اتفاق افتاد، اما خبر آن بازتاب چندانی پیدا نکرد.
رضا رفیعی، مدیر روابط عمومی اورژانس اهواز به برخی خبرگزاری‌های داخلی گفته است عالی‌پور در اتوموبیلش مقابل بیمارستان دانشگاه پزشکی اهواز با شلیک گلوله به زندگی خود پایان داد.
کسانی که شاهد این واقعه بوده‌اند گفته‌اند این شاعر اهوازی اتوموبیلش را مقابل بیمارستان پارک کرد، شیشه‌ها را بالا کشید و سپس خودش را کشت.
ابراهیم عالی‌پور متولد ۱۳۶۸ بود. پیش از خودکشی، این شاعر ایرانی در صفحه اینستاگرامش متنی نوشته بود با عنوان «تعطیل شد». متن با این جمله آغاز می‌شود: «شاید آخر بازی‌ست. باید نقش بهتری دست و پا می‌کردم.»
این سطرها از آخرین شعرهای او پیش از اقدام به خودکشی‌ست:
در شلاق‌هایی که فرود می‌آید
در یأس و ترس‌هایم
بتادین بریزید
که در هر زخم باز از من
یک جفت چشم لو می‌رود
لطفاً کسی دست به تقصیر‌هایم نبرد…
در شلاق‌هایی که فرود می‌آید
در یأس و ترس‌هایم
بتادین بریزید
که در هر زخم باز از من
یک جفت چشم لو می‌رود
لطفاً کسی دست به تقصیر‌هایم نبرد…
Majd / 29 July 2016
آری، وقتیکه پارامتر‌های مورد نیاز آینده، میترسند / پایه‌های آینده نیز، خواه و ناخواه میلرزند
ali dayyani / 29 July 2016
جای تاسف عمیق داره فقط 27 سال داشته ؟!!؟؟
احمد / 30 July 2016
ایشان اهل شهرستان ایذه در دویست کیلومتریه شمال شرق اهواز بودند و جلوی بیمارستان شهدای ایذه خودکشی کردند نه اهواز
اکبر / 31 July 2016
به نظر من خودکشی نوعی شورش در برابر سرنوشت است.من سال هاست به این موضوع علاقه دارم و یادداشت های زیادی هم فراهم آورده ام تا روزی تبدیل به کتاب شود.خودم نیز بارها قصد این کار داشتنم را در مجموعه شهرهایم به ویژه ” من آینه ام تو آفتابی”اعلام کرده ام.اما همیشه این تردیدهای لعنتی منعم شده اند.مهم ترین ِ این تردید ها این است که آیا زندگی کردن در این شرایط سخت در ایران دشوار تر از خودکشی نیست؟ آری! خودکشی راهی آسان برای رهایی ست ، اما تکلیف دیگرانی که دربند این زندگی کثیف هستند، چه می شود؟ نه! باید کوشید ،باید جنگید تا شرایط زیستن را برای دیگران بهتر کرد .نباید تنها به فکر نجات خود،بود! باید به دیگران هم اندیشید.
جلال قیامی میرحسینی / 06 August 2016